• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Gaffa | Doxa

Hype versus Germany: 0-1.
CD, Aim

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 24 januari 2004

Postrock zonder het etiket post is eigenlijk gewoon rock, maar daarmee doe je het Duitse Gaffa tekort. Want gewoon rock is het zeker niet op Amusement Park, hun tweede langspeler. Nieuwerwetse rock: ook een omschrijving van niks, maar daar komt Gaffa nog het meest dichtbij in de buurt. Een vorm van uit de jaren negentig geëxporteerd gevoel voor dynamiek, dramatiek en zo'n mooi vaag begrip als Zeitgeist. Laverend tussen minimalisme en de pan uit knallende zware erupties van heavy gitaarmuren met donderende drums baant Gaffa zich een weg door het pretpark van het leven anno 2003/2004.

Best een spannend ritje, die achtbaan van Gaffa. Vooral knap is namelijk hoe ze op één plaat schijnbaar achteloos schakelen tussen nu-alternatieve rock, rauwe bijna-emo, vervormde Arab Strap-achtige nummers en uitgesponnen epische nu-postrock-tracks. Opbeurend is misschien anders, maar fris en fraai is het wel.

Ontdaan van dicht gepleisterde muren van ProTools-productie, is het lo-fi Amusement Park niet veel meer dan het naakte skelet van de hedendaagse staat van de rock, na de grote rockbands van eind vorige eeuw. Althans: in de ogen van de heren van Gaffa. Intens, compromisloos en met een zeker eigen vlijmscherp randje. Een album dat je heel goed zou kunnen zien op een label als Chemikal Underground, naast het soms meer naar de metal neigende Aereogramme en de mijmeringen van het eerdere genoemde Arab Strap.

Gevarieerde gitaarrock van nu, nieuwerwetse rock dus. Echt nieuwe rock? Nou vooruit dan: in ieder geval een heel aardige hint naar een nieuwe richting in de wél originele rock. This is a small step for man, but a giant leap... als je Gaffa naast The Strokes, The Thermals en Jet zet. En dat is me een lief ding waard. Hype versus Germany: 0-1!

http://www.kindamuzik.net/recensie/gaffa/doxa/5036/
Meer Gaffa op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/gaffa