• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Funkstorung | Disconnected

Funkstörung vindt zichzelf opnieuw uit, met wisselend resultaat.
CD, !K7/PIAS

Tekst: Koen Mariën

Publicatiedatum: 06 april 2004

Vier jaar hebben de fans moeten wachten op een nieuwe plaat van Funkstörung. De derde plaat van het Duitse duo is meteen het bewijs dat er heel wat kan gebeuren in vier jaar. Vier jaar geleden waren de electronicaproducers die akoestische instrumenten en zangers lieten aanrukken naar de studio op een hand te tellen. Intussen lijkt iedereen het te doen, dus ook Funkstörung. De volgelingen van het eerste uur zijn bij deze gewaarschuwd: de oude Funkstörung is morsdood.
Het begint al bij de eerste noten van openingsnummer 'Cement Shoes'. In plaats van duistere, fucked-up electronica weerklinkt er een vrolijk en soulvol nummer door de boxen met zang van Enik, een onbekende vocalist die op vier nummers zijn ding mag doen. En het moet gezegd, van alle nieuwe vocalisten die de jongste tijd opduiken om samen met electronica-artiesten plaatjes op te nemen, is Enik de zwakste van de hoop. Het duurt minstens drie luisterbeurten voor je aan zijn vreemde stemgeluid went: hij probeert wanhopig het midden te houden tussen het rauwe geluid van een Tikiman en het afgelikte geluid van een Finley Quay. Bovendien slaan de teksten nergens op. Van de in totaal vier nummers met Enik is alleen het melodieuze titelnummer een verrijking voor de Funkstörung-discografie.
Gelukkig zijn de andere gasten op dit album van een heel ander niveau. De bijdragen met de New Yorkse MC Tes (de geschifte single 'Fat Camp Feva') en wandelende beatbox Mark Boombastic (het duistere 'Habitual Citizens) leveren wel voer voor de Funkstörungfans: verknipte, digitale hiphop om je vingers bij af te likken. De bijdragen met Lou Rhodes (Lamb) en Sarah Jay (Massive Attack) leveren prachtige poppareltjes op, misschien niet meteen voer voor diezelfde Funkstörungfans, maar wel zeer mooi. Absoluut hoogtepunt is echter 'Dirt Empire' met Nils Petter Molvaer, een adembenemend duister nummer dat jammer genoeg nog geen twee minuten duurt.
Dat leidt tot de conclusie dat Disconnected een tweeslachtige plaat is geworden, met enkele gemiste kansen maar met genoeg sterke nummers om twijfelaars over de streep te trekken. Nu nog van die Enik af geraken en het komt allemaal wel goed.

http://www.kindamuzik.net/recensie/funkstorung/disconnected/5607/
Meer Funkstorung op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/funkstorung