• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Fun Lovin Criminals | Livin' in the City

Crimineel trio uit New York houdt meer dan ooit van zijn stad.
CD, DiFontaine/Sanctuary

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 31 juli 2005

Och, het was zo mooi. Drie zogenaamde gangsters uit New York in fraaie pakken die een bijzonder zwoele mix van funk, latin en rock maakten, vol druggy vocalen en grappige teksten. Tongue in cheek, speels, verleidelijk. Single ‘Scooby Snacks’ van het album Come Find Yourself zorgde voor de grote doorbraak. Die doorbraak speelde zich met name af aan deze kant van de Atlantische Oceaan, vooral in Engeland. Ook Nederland ging massaal voor de bijl. In 1996 speelden de Fun Lovin’ Criminals maar liefst twéé keer op Pinkpop: zowel op zaterdag als op zondag.

Opvolger 100% Columbian was nog zwoeler. Misschien wel iets té zwoel, maar in elk geval goed voor de uitstekende single ‘Love Unlimited’ (“Barry White saved my life”). Derde album Loco en tussendoortje Mimosa waren ook nog best wel aardig, al hadden we het trucje nu zo langzamerhand wel gehoord. Verzamelaar Bag of Hits was dan ook eigenlijk de perfecte afsluiter van een fraaie carrière. Eind goed, al goed. Ware het niet dat de heren daar zelf anders over dachten. En dus verscheen in 2003 Welcome to Poppy’s, en zijn we inmiddels toe aan het zesde album: Livin’ in the City.

Meer nog dan voorheen zijn de drie trots op de stad waar ze vandaan komen, zo horen we bijvoorbeeld in ‘City Boy’ (“If America is a tit, then New York is the nipple”), ‘I Love Livin’ in the City’, ‘The Preacher’ en ‘Where Do I Begin’. Op de hoes prijkt de getekende skyline van New York na de aanslagen. Nu waren verwijzingen naar hun woonplaats bij de Fun Lovin’ Criminals ook op eerder werk al geen uitzondering, maar de band met de stad lijkt alleen maar groter geworden. Er wordt vol liefde over gesproken, maar ook met een onmiskenbaar bittere ondertoon: New York City is zichzelf niet meer. Zelfs in Onze Lieve Heer wordt het vertrouwen opgezegd. Voor de rest handelt Livin’ in the City over vaste FLC-thema’s als het straatleven en de liefde, maar het onverwoestbare mojo dat Huey en zijn mannen aan het begin van hun carrière hadden lijkt definitief verloren.

Muzikaal is Livin’ in the City niet meer dan een collectie aardige songs met een structureel gebrek aan frisse invalshoeken en sterke melodieën. Vooral het goedbedoelde, maar weeïge ‘Gave Up on God’ is te veel van het goede. Een handvol songs is wel degelijk de moeite waard: met name ‘How It Be’, ‘City Boy’, het latin-achtige ‘Mi Corazon’ aan het einde en ‘Girl with the Scar’. Ze zijn evenwel niet sterk genoeg om het album als geheel naar een hoger plan te trekken.

En zo moet de trieste conclusie zijn dat de Fun Lovin’ Criminals niet zozeer een kopie zijn van zichzelf, als wel van hun laatste album. En dat laatste album was eigenlijk een kopie van dat ervoor. Enfin, u weet, als u kopie op kopie blijft maken, blijven op zeker moment slechts vage vlekken over.

http://www.kindamuzik.net/recensie/fun-lovin-criminals/livin-in-the-city/10205/
Meer Fun Lovin Criminals op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fun-lovin-criminals