Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Are you ready for the FULL CYCLE?! Yèah! And if you don’t know, and if you don’t understand: THIS… IS… FULL CYCLE!!”
Eén of andere, waarschijnlijk zwetende, gozer brult me dit toe. Ik heb nog geen drum of bass gehoord. Zijn naam wil ik eigenlijk niet eens weten. O, Dynamite, oké, Dynamite, whoe-hoe! Laat die aanvang maar achterwege. Stompzinnig geschreeuw. Ja, we hebben het over drum’n’bass en het fenomeen mc. O, je gaat door met schreeuwen? Je roept dat dit hét feest van het jaar is en dat pas in januari, jeetje. Smijt je armen in de lucht! Nee, sorry, je bent bij mij aan het verkeerde adres.
Goed, tot zover subjectief. Ik hou niet van mc’s.
Nu objectief. Full Cycle is dat beroemde dnb-collectief uit Bristol van grote namen als Krust, Roni Size en Die. In totaal al zo’n honderd platen uitgebracht, de meeste daarvan zijn van vinyl, EP’s met een nummer op kant A en een nummer op kant AA. Zo werkt dat in jungleland. Al jaren. Live 2 is, logischerwijs, een vervolg op Live 1. De ‘Live’-cd's zijn bedoeld om de charme van de mixtapes van vroeger weer te doen herleven. Want vroeger, tijdens de hoogtijdagen van drum’n’bass, had je van die mixtapes, opgenomen op de vetste feestjes. Soms kon je ze kopen, soms had je er zomaar ineens eentje, hoe je eraan kwam was wat wazig. Onderweg naar feestjes werden die tapes uitgewisseld, geluisterd in de autostereo. Thuis, met ‘n spatwaterdichte gele walkman op je kop, deed je de afwas drie keer zo snel, stuiterend. Vroeger was het vet. Ondergronds.
Deze cd is inderdaad een perfecte replica van dat concept. Een feestje, een opname maken en op een geluidsdrager zetten. Toch betekent dat niet dat ik nu stuiterend mijn huis opruim met Size, Die, Krust en nieuwkomer Clipz, aan elkaar geschreeuwd door Dynamite. Nee, want deze Bristol-set brengt precies die drum’n’bass ten gehore die de omslag van ondergrond naar bovengrond symboliseert. En je kunt best zeggen dat drum’n’bass daaraan een beetje kapot is gegaan, aan die omslag. Het muzikale motto werd ineens ‘niet te moeilijk en alles hetzelfde’. Gefocust op de massa. Techstep, 2-step, quickstep, wat geeft het, veel drum’n’bass werd oersaai. Zie deze cd.
Tegelijkertijd leek het alsof er ook een Melkertiaans offensief was geopend voor werkeloze masters of ceremony. Het ene na het andere feestje werd aan elkaar geschreeuwd door veelal lomperiken. Misschien dat dat wel nodig was gebleken, immers, het publiek zou maar in slaap vallen bij die ellenlange saaiheid. Alweer: zie deze cd.
Als die cd nou eens zonder de pretentie van die vette mixtapes van vroeger was gebracht. Dan had je in ieder geval nog kunnen zeggen dat er soms best een dopey baslijn voorbij komt. Voor een kort moment terug naar de frisse revolutie.
Mét de pretentie maakt deze cd zichzelf belachelijk. Het gevoel van die obscure mixtape van vroeger is alles wat deze cd niet is. Bristol: over, uit en oud zeer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/full-cycle/live-2/11045/
Meer Full Cycle op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/full-cycle
Deel dit artikel: