Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoe kom je er bij om je band zó te noemen? Anders dan de naam doet vermoeden, is Fuck-Off Machete echter géén punkband. Op de voorkant van de hoes staat een jongen (tenminste, dat neem ik aan, het hoofd van een puber is op die leeftijd nogal onzijdig) met een machete (een soort kapmes) in z'n hand. Het is de bedoeling dat die puber met zijn gezette hoofd en krullende haar op Diego Maradona lijkt. Wat de overeenkomst tussen de cokesnuivende ex-voetballer en het kapmes is, wordt niet duidelijk.
Fuck-Off Machete klinkt als Kim Gordon en Steve Albini tijdens de daad. Terwijl bassende zangeres Natasha Noramly lieve woordjes als "There's the door, it's open in front of you. Come home with me and I'll collide with you" in je oor fluistert op 'Gone', trippen de overige leden van dit Schotse postrock/noise-trio er nogal op los, waarop Natasha "I drank to much, but it's not enough!" schreeuwt. Langzaam maar zeker begin je je te realiseren dat je te maken hebt met een psychopate die haar ei kwijt moet. Niets mis mee. Dit is namelijk een ijzersterke plaat en door de overtuigingskracht van Natasha weet je dat ze niet acteert.
Als Fuck Off-Machete het lang volhoudt, kunnen ze uitgroeien tot een prima undergroundband. Het deinende ritme van de 'My First Machete' werkt bijna hypnotiserend. Fuck-Off Machete zuigt je als het ware de cd-speler in.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fuck-off-machete/my-first-machete/5994/
Meer Fuck-Off Machete op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fuck-off-machete
Deel dit artikel: