http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Fuck Buttons | Slow Focus

Lichten uit, Fuck Buttons aan, snijden maar.
CD, ATP/Konkurrent

Tekst: Inge Janse

Publicatiedatum: 10 augustus 2013

Kijk, die nieuwe langspeler van Fuck Buttons, die is lang niet makkelijk. Overstuurde beats, dissonante melodieën, absolute ondansbaarheid, piepende feedback: het neigt soms naar de industrial waar die losgeslagen en inmiddels gescheiden jongste broer van je vader helemaal op los ging in de jaren tachtig. Of, meer anno nu: PVT voor mensen die graag aan automutilatie doen.

Maar! Maar! Maar! Denk je, doe eens gek, ik probeer het gewoon, dan blijkt tijdens om en nabij de derde luisterbeurt Slow Focus heel veel moois te bevatten. Echt hoor. Neem die digitale didgeridoo in 'Sentients' die – ondersteund door hemeltergend gekras en steeds hoger reikende strijkers – even beklemmend voelt als vanuit je dwangbuis de isoleercel vol zien lopen met water. Of ga eens kapot op dat militaire beukritme van opener 'Brainfreeze', waarbij je na bijna vijf minuten gestamp opeens op een melodieus schaduwenspel stuit.

Meer? Goed dan. Wat dacht je van die frontale botsing tussen The Orb en Celestial Season tijdens 'The Red Wing', of die mysterieuze fluit die je in 'Prince's Prize' meeneemt op ruimtereis? De immer repeterende trancebreak van 'Year of the Dog' die de Armin van Buurens en Tiesto's van deze wereld degradeert tot voortijdig ejaculerende pubertjes? Het dik 20 minuten klokkende tweespan van de bizarre elektronische postrock van 'Stalker' en de industrial meets dubstep meets drum 'n' bass van 'Hidden Xs'?

Overtuigd? Mooi. Lichten uit, Fuck Buttons aan, snijden maar.