Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Heb je iets ouds opgezet?", klinkt het 's ochtends geïnteresseerd vanuit de badkamer zodra de eerste tonen van Fruit Bats in de huiskamer hoorbaar zijn. "Nee," luidt het antwoord, "dit is een gloednieuwe plaat." Vreemd is die vraag niet echt. Op The Ruminant Band weerklinken namelijk echo's van veel bands die in de jaren zestig en zeventig groot werden. Neil Young en The Beach Boys zijn de eerste namen die te binnen schieten bij deze zomerse, zonnige en relaxte Californische klanken.
Maar ook een hedendaagse band als The Shins is niet zo ver weg. Niet in de laatste plaats vanwege de kleurrijke, stripachtige hoes. Geheel toevallig is dat niet, want Eric Johnson, het enige vaste bandlid van Fruit Bats, speelt ook mee bij die voornoemde band. Dit is pop. Ultieme pop voor de warme dagen. Zorgeloos, zonder wolkje aan de lucht. Maar stiekem tóch met een dubbele bodem in de teksten die niet per se altijd zo onbewolkt is. Heb je daar geen oor voor, dan zal je daar weinig van merken. En dat is wel zo lekker, want zo kan je er precies uit halen wat jij horen wilt.
Revolutionair is het niet. Deze plaat zal ook heus niet de eindejaarslijsten halen. Daar is het namelijk niet origineel genoeg voor. Maar dat neemt zeker niet weg dat The Ruminant Band gewoon boordevol lekkere tijdloze luisterliedjes staat en barst van het gevoel van eindeloze dagen en uren. Dat is ook heel wat waard. Dit album bevat eigenlijk gewoon de ideale begeleidingsmuziek voor een middag aan het water met een overheerlijk ijshoorntje in de hand, de blik op oneindig en degene van wie je houdt aan je zijde. Het zal je niet verbazen: de zomerse zondag die begon met bovenstaande scène was er zo eentje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fruit-bats/the-ruminant-band/19058/
Meer Fruit Bats op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fruit-bats
Deel dit artikel: