Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is nauwelijks te geloven dat de muziek, teksten, arrangementen, productie en artwork van deze gitzwarte schijf afkomstig zijn van een en dezelfde persoon. Migg is de naam en dit heerschap laat even zien hoe hij klasse blackmetal met een eigen gezicht moet brengen. Dat liet de beste man trouwens al zien met zijn andere band, Anaal Nathrakh. Kiest hij daar voor totale razernij en heeft het geheel een industrieel tintje, nu graaft dit duivelskind eerder naar de wortel van het genre.
Was het eerste album Cursed Again naar verluidt een totale lofzang aan Mayhems De Mysteriis Dom Sathanas, nu is Frost duidelijk in een creatiever vaarwater terecht gekomen. Midtempo veldslagen worden afgewisseld met razende gitaarpartijen en dit alles is gegoten in een redelijk rauw doch goed definieerbaar geluid. Maar dat kunstje flikken zoveel bands en zorgt nog niet direct voor een killer album. Maar dat is Talking to God wel degelijk. Frost bezit namelijk de kunst van het arrangeren en houdt de boel mede daardoor constant spannend. Zangpartijen die door merg en been gaan zorgen voor de rest.
Dat Frost ook oog voor detail heeft is te horen in 'Subliminal Hell'. Daar wordt heel eventjes gebruik gemaakt van een melancholieke vioolpartij zonder dat er op de gothictour wordt gegaan. Direct daarna kunnen tere zieltjes weer oprotten als 'The End' deze sterke plaat vervolgt. In dit nummer, maar eigenlijk in elk nummer, worden sterke donkere riffs heerlijk lang aangehouden en dat zorgt ervoor dat de luisteraar afdwaalt in de duistere wereld van Frost. Visueel wordt dit ook nog eens uitstekend uitgebeeld en dit zorgt ervoor dat we te maken hebben met een release waar alles aan klopt. Migg strikes again.
http://www.kindamuzik.net/recensie/frost/talking-to-god/6014/
Meer Frost op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frost
Deel dit artikel: