Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ingetogen pracht, weidse muzikale landschappen en hemelse zanglijnen. Habitats in the Wound heeft het allemaal. De derde plaat van het folktrio From Quagmire laat je neervlijen in een bad vol warme geluiden terwijl een feeërieke sfeer je omarmt.
Het is heerlijk ronddwalen in de sprookjeswereld waar lichte drones afgewisseld worden met eenvoudig gitaargetokkel. Daarboven verheft zich keer op keer de warme stem van Dorothy Geller terwijl James Wolfs viool voor sfeervolle accenten zorgt. Maar laten we ook V niet vergeten, wiens inbreng op percussie en elektrische gitaar ook zeker niet te onderschatten is. Er duiken ook gastmuzikanten op die Habitats in the Wound verder invullen. Deze rol is weggelegd voor Sharron Kraus op fluit en klarinet en Simon Hickman-Smith die enkele elektronische accenten toevoegt.
Het is een uitermate rustgevende plaat geworden. Iedere noot zit perfect op zijn plaats en langzaam openbaart het ene sprookje zich na het andere. Het interessante is dat iedere episode tamelijk verscheiden is maar toch in het geheel past. Zo staat de lichte gitaardistortie die de ondertoon voert op het titelnummer op gelijke voet met de cello op ‘Between the Chores’.
De uitgesponnen structuren maken het tamelijk eenvoudig om te verdwalen in de muzikale pracht. En als je verloren gelopen bent, wordt het pas echt interessant. Je komt bij nieuwe details uit terwijl de structuur eindeloos schijnt voort te kabbelen. Maar steeds is er wel iets dat je aandacht trekt en dat het nummer een nieuwe richting uitstuurt. Het tweeluik ‘Mocking Faces/Wilderness Song’ is zo’n tocht waarbij violen en onderhuidse gitaardistortie de tijd doen stilstaan terwijl ruwe schoonheid zich onverhuld aan je openbaart. En dat maakt het verdwalen heel aangenaam.
http://www.kindamuzik.net/recensie/from-quagmire/habitats-in-the-wound/9409/
Meer From Quagmire op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/from-quagmire
Deel dit artikel: