Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Je zou het niet verwachten als je hem zo ziet zitten op de plaathoes. Fred Prellberg kijkt, in een netjes dichtgeknoopt bloesje, al dobberend op een meertje, recht de camera in en laat zijn witgepoetste tanden zien. Je zou dan ook tien brave, voortkabbelende liedjes verwachten op dit tweede album. Maar nee, Prellberg helpt met de rockende stamper 'No Man's Land' meteen de Amerikaanse droom om zeep.
Toch is die ruwheid snel verdwenen en laat de door Elliott Murphy beïnvloede muzikant een belegen ballade als 'Moments Like These' volgen door rockabilly met een wat te hoog Muppet Show-gehalte. Beknepen zingend behandelt Prellberg op oppervlakkige en pathetische wijze het ene grote thema (liefde) na het andere (heimwee). Met de zuchtende achtergrondkoortjes in 'Tonight' wordt het plaatje dan toch echt zo cheesy als de hoes.
Had Prellberg maar wat meer lomp gerockt, want het door drums en orgel opgedreven 'Hands of God' mag er wezen. Helaas is het merendeel van de liedjes net zo netjes en strak dichtgeknoopt als het bloesje van deze singer-songwriter. Dichtgeknoopt als in een automatisme, zonder er al te veel bij na te denken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fred-prellberg/ten-pennies-make-a-dime/17127/
Meer Fred Prellberg op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fred-prellberg
Deel dit artikel: