Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Laat je door Tinderbox, de zeventiende plaat van de Canadese singer-songwriter Fred Eaglesmith, niet op het verkeerde been zetten. Het is altijd lastig, zo'n zeventiende plaat. De man heeft zijn plaats in de americana wel zo'n beetje ingenomen en je bent geneigd er overheen te kijken, zo'n zeventiende album.
Fred Eaglesmith is een boerenzoon, komt uit een gezin met negen kinderen en had het vroeger niet breed. Het verhaal is bekend. Dan zet je Tinderbox op. Er klinkt het geluid van roestig ijzer op steen en akoestische instrumenten waarvan de snaren reeds lang overleden zijn. Vervolgens gaat het in het eerste nummer over "working on the railroad", in het tweede over de chain gang en in het derde nummer word je gesommeerd de schouder aan de ploeg te houden. Ja, hoor eens, het is inmiddels de eenentwintigste eeuw, en niemand werkt nog aan het spoor of op het land. Wat is dit?
Beeldspraak, dat is wat het is. Eaglesmith schildert in achttien korte songs in enkele trefzekere woorden het harde leven: hoe je verlaten kunt worden door liefje en vrienden, hoe je geketend kunt zijn door de liefde voor een meisje en hoe je, ondanks alle tegenslagen die het leven voor je in petto kan hebben, door moet gaan en moet vertrouwen op een beter leven, ergens anders.
Met dat laatste komt de gospel om de hoek kijken. Zelf heeft Eaglesmith Tinderbox dan ook gekarakteriseerd als gospel voor ongelovigen en gospel is niet iets wat je al te letterlijk moet nemen. Voeg daarbij een instrumentatie en productie die recht doen aan de droge, maar vruchtbare grond van folk, country en gospel waar deze muziek in wortelt, en je mag hier gerust van een bescheiden meesterwerk spreken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fred-eaglesmith/tinderbox/17005/
Meer Fred Eaglesmith op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fred-eaglesmith
Deel dit artikel: