Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Bij het opzetten van Couture, Couture, Couture is het even alsof de Joy Division-versie van America’s ‘A Horse with No Name’ door de boxen galmt. Schijn bedriegt, want het betreft hier slechts een klein citaat en even later klinkt Frausdots al helemaal niet meer als Joy Division, maar als de Pixies. Niet alleen treden de gitaren wat meer op de voorgrond, zanger Brent Rademaker ontpopt zich in ‘Fashion Death Trends’ ook als een prima Black Francis:
"...rotting my smile, drinking ca-ca-ca-cola."
Het blijft lastig om de band vast te pinnen op een bepaald genre, maar als we het hebben over de nieuwe lichting oude bands: Frausdots nestelt zich gaandeweg tussen The Killers en Interpol. Enige verschil is dat deze band wel héél erg new wave klinkt. En hier draaft de band te ver in door. Frausdots hangt tijdens het tweede gedeelte van het album op het randje van de parodie. Na verloop van tijd blijft de muziek steken in langzame deuntjes met saaie zang. Zoals het tenenkrommende ‘Broken Arrows’. Toch jammer, want het begin was zeer hoopgevend.
http://www.kindamuzik.net/recensie/frausdots/couture-couture-couture/8240/
Meer Frausdots op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frausdots
Deel dit artikel: