Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
''Ik ben een groot liefhebber van galm in muziek, maar mijn oren worden er een beetje moe van. Het zou verfrissend zijn om het eens met wat minder te doen.'' Aldus Frankie Rose over de aanpak die ze bij haar plaat Interstellar hanteert. De dame in kwestie maakte eerder deel uit van Vivian Girls, Crystal Stilts en Dum Dum Girls. Bands die galm, garagerock en girlgroup-pop hoog in het vaandel hebben. Rose laat deze frats nu achterwege en gaat voor heldere synthpop met wave-twists.
Interstellar betekent letterlijk 'tussen de sterren'. Rose wil de luisteraar waarschijnlijk een kosmische reis in zijn hoofd laten maken met haar muziek. Dit lukt vrij aardig, al heeft ze wel echo nodig om een zweverig effect te bereiken. Maar voor haar geen elektronische shoegaze, chillwave of ambient om op te stijgen richting de sterren. Hoewel je er soms wel stiekem naar verlangt. Nee, mevrouw doet het met wavebassen- en gitaren, kale synthtonen, beats en jangle-gitaren, plus een stem als een toverfee.
Het is vooral Rose' stem die Interstellar tot een soms bedwelmend halfuurtje maakt. Gelijk Emma Anderson van Lush kan ze zowel zwoel als sacraal uit de hoek komen. In 'Daylight Sky' flirt ze zelfs nog even met oosterse mystiek, terwijl ze in 'Pair of Wings' op kwetsbare wijze een panoramisch sprookje vertelt. Ook in repetitieve refreinen blijft ze boeien, zoals in 'Had We Had It'.
Uit de muzikale omlijsting blijkt dat ze goed naar The Cure heeft geluisterd. Sommige synth-, gitaar- en basloopjes citeren naar hartelust uit de songs op een van de meest sfeervolle en epische platen van de band, Disintegration. En natuurlijk komt ook Joy Division langs. Toch stoort het niet, want de bijbehorende doemsfeer laat ze knap achterwege door haar etherische vocalen en de heldere productie.
Doordat Rose foefjes weglaat die sommige bands gebruiken om kwalitatief mindere songs te verhullen, gaat ze als songschrijver met de billen bloot. Ze blijft overeind, waarbij ze haar verleden handig aangrijpt door over een geraamte van bubblegum-pop twinkelende songs af te leveren. Wie had dat gedacht van deze gewezen drumster in meisjesbands?
http://www.kindamuzik.net/recensie/frankie-rose/interstellar/22654/
Meer Frankie Rose op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frankie-rose
Deel dit artikel: