• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Frank Marino & Mahogany Rush | Real Live!

Jimi Hendrix is dood.
CD, SPV/Rough Trade

Tekst: Xander van Aart

Publicatiedatum: 05 maart 2005

Een korte introductie voor diegenen die niet ingevoerd zijn in de Heavy Seventies. Frank Marino brak al op zijn twintigste door met zijn groep Mahogany Rush en raakte bezeten van Jimi Hendrix. Hoewel hij sinds zijn dertiende met psychische problemen rondliep (na een LSD-ervaring werd hij opgenomen in het ziekenhuis, waar hij verkondigde de reïncarnatie van Hendrix te zijn), wist hij vooral halverwege de seventies geweldige platen te produceren als Strange Universe en Child of the Novelty.

Vandaag de dag is Marino een oude rocker op zijn retour, maar zijn voorliefde voor Hendrix is nog niet afgenomen. Real Live! is opgenomen op 8 september 2001 in Marino’s geboortestad Montréal en klinkt zoals Hendrix zou hebben geklonken als hij nog geleefd had. Als een oude man dus, die zich vreselijk verliest in oeverloze bluesschema’s, langdradige solo’s zoals we die ook van Ted Nugent kennen, en vooral in oeverloos gepiep op de Gibson Les Paul SG.

Wanneer dit optreden een uur had geduurd was het nog wel te pruimen geweest, maar dik tweeënhalf uur bluesintermezzo’s, jazzbreaks en een heuse drumsolo (!) maken mij niet erg gelukkig. De puntigheid van zijn succesvolle albums uit de jaren zeventig is volstrekt verdwenen en die avond in Montréal deed Marino vooral aan zelfbevlekking met een eigendunk waarvan zelfs Ted Nugent het schaamrood op de kaken zou krijgen. De inwoners van Montréal onthalen de tragische gitaargod echter als een verloren zoon en dragen hem gedurende het hele optreden (wat een lange zit is) op handen.

Respect verdient Frank Marino wel. Geen enkele ‘cut’ is afzonderlijk van de rest van het concert te beluisteren; daarvoor zijn de gitaarsolo’s veel te langdradig. Maar dat de snarenmeester zelfs bootleggers opriep om zijn verloren toegift naar hem op te sturen omdat hij die miste op de mastertape, getuigt toch wel van betrokkenheid en doorzettingsvermogen. De opnames, de mix, de mastering, Marino deed het allemaal zelf.

Jammer genoeg moet ik uiteindelijk toch concluderen dat hij al die tijd en moeite beter had kunnen steken in een nieuw studioalbum vol frisse, sprankelende seventies-rock. Want spelen kan Marino wel degelijk. Songs schrijven ook, maar dat laat hij op deze ellenlange gitaarrukker van een dubbelaar nergens horen. Waardoor uw scribent de seventies nog meer gaat verheerlijken. Want ook bij Frank Marino was vroeger alles beter. En Hendrix is en blijft dood. En dat is misschien maar goed ook, bewijst Frank Marino met deze liveregistratie.

http://www.kindamuzik.net/recensie/frank-marino-mahogany-rush/real-live/8783/
Meer Frank Marino & Mahogany Rush op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frank-marino-mahogany-rush