Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Charles Thompson is in het reine met zijn Pixies-verleden en dat zullen we geweten hebben. Na een uitgebreide wereldtournee en de aankondiging van een nieuw Pixies-album is er nu namelijk Frank Black Francis, een dubbelalbum waarop zijn beide muzikale personae aan bod komen.
De eerste cd bevat rauwe demo's van de allervroegste Pixies-nummers, waarvan de meeste op Come On Pilgrim terecht zouden komen. De soloversies waarop de jonge Black Francis zichzelf begeleidt op akoestische gitaar en af en toe een melodietje voor de sologitaar miauwt, zijn vooral leuk voor de zogenaamde die hards. Deze cd bewijst dat de vaak experimenteel uitgewerkte klassiekers ook zonder franjes kaarsrecht overeind blijven. Behalve een drietal nog niet eerder gehoorde songs kan dit schijfje de luisteraar echter niet veel meer bieden.
In het tweede luik vinden we veel van dezelfde nummers terug in een moderne herwerking. De contrasten tussen cd één en twee zijn opmerkelijk: lofi wordt hifi, rechttoe-rechtaan wordt subtiel, Black Francis wordt Frank Black. Samen met het Britse duo Two Pale Boys nam deze nummers als ‘Where Is My Mind?’, ‘Wave of Mutilation’ en ‘Velouria’ een vijftiental jaar na de originele releases opnieuw op. Gebruikmakend van een atypisch instrumentarium (blazers, strijkers, hier en daar wat electronica en weinig drums) bliezen ze de legendarische songs nieuw leven in. Soms overbodig (het onnodig uitgesponnen ‘Planet of Sounds’), soms op het briljante af (het bevreemdende ‘Is She Weird?’), maar door de band genomen gewoon goed - en prachtig geproduced.
Deze Pixies-spinoff kan er, vooral dankzij het tweede deel, dus nog zeker mee door. De hamvraag blijft echter welk obscuur tapeje de platenbonzen volgend jaar weer uit hun mouw zullen schudden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/frank-black/frank-black-francis/7738/
Meer Frank Black op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/frank-black
Deel dit artikel: