Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op de tweede plaat van Fragile State gaan Blues & Soul-journalist Ben Mynott en toetsenist/producer Neil Cowley nog meer de ambientkant op dan op hun eersteling The Facts and the Dreams. Het duo heeft een geluid ontwikkeld dat het midden houdt tussen fusionjazz ('Paper Tiger', 'King for a Day'), droompop à la Cocteau Twins ('Cleo', 'Train Time'), nu-jazz ('Overcurrent') en ethno-ambient zoals Deep Forest die ooit maakte, maar dan niet zo kazig ('Four-Four-Four'). Een op het eerste gezicht nogal gezochte combinatie, en het is dan ook even wennen. Maar Voices from the Dust Bowl is nu typisch wat men een "groeiplaat" noemt. Na een aantal luisterbeurten begint de plaat stukje bij beetje zijn geheimen prijs te geven: het virtuoze keyboardspel van Cowley, diens wonderschone strijkersarrangementen, die herinneringen oproept aan het werk dat Craig Armstrong deed voor Massive Attack, de wijdsheid van de soundscapes, die bovendien erg filmisch aandoen. Niet onbelangrijk in dezen is de perfecte productie die qua precisie en akoestiek niet onderdoet voor Jazzanova's In Between.
Daardoor is Voices from the Dust Bowl ook een beetje een "muzikantenplaat", wat echter niet wegneemt dat hij waarschijnlijk ook erg in de smaak zal vallen bij hen die zo nu en dan een Café del Mar-album opzetten. Commercieel een potentiële hit dus, maar wel één die aan de correcte kant van de platvloersgrens blijft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fragile-state/voices-from-the-dust-bowl/5267/
Meer Fragile State op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fragile-state
Deel dit artikel: