Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ooit gedacht hoe Matthew Belamy van Muse zou klinken als hij op de emotoer was gegaan? Dan is het misschien iets om Circles van het eveneens Britse Fony op te zetten. Niet dat hun zanger Olly Gibbons qua uiterlijk in de verste verte lijkt op Belamy. Gibbons is namelijk breed en kaal. Een typische geezer. Maar uit zijn strot komt wel iets wat ons aan het iele mannetje doet denken. Lange halen waar soms de tranen van afspringen. En dan de woede en frustratie het weer over neemt.
Dat er aan de andere kant van de Noordzee ook emo gemaakt kan worden werd wel duidelijk toen Hell is for Heroes ons eerder dit jaar verraste. Maar Fony doet er nog even een schepje bovenop. De band is in eigen land onterecht in de nu-metal hoek gezet. Misschien dat ze daarom ook op tournee mochten met Life of Agony, die daar ook als grote invloed op die scene genoemd wordt.
Circles begint goed. De eerste nummers vormen een ware strotvloed aan agressie (al is de bewering dat de band op ‘Black Widows and a Film Noir’ bijna als A Perfect Circle klinkt een te groot compliment). Het samenspel van gitaristen Phil Bashford en Steve Gush (op originele Eddie Van Halens!) is zeker de moeite waard, en brengt soms zelfs stiekem wat jaren’80 metalriffs. Beetje à la Thrice. Maar dan blijft de band een beetje steken. Het album draait door, maar je krijgt niet het gevoel dat je iets nieuws hoort.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fony/circles-4622/4622/
Meer Fony op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fony
Deel dit artikel: