Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wanneer een beatsproducer 'de natuur' omarmt als thema voor een album moeten er eigenlijk al alarmbelletjes afgaan. Zo'n nietszeggend, pseudocontemplatief onderwerp is natuurlijk niet bijzonder geïnspireerd en riekt vooral naar een excuus om het schrijven van sterke tracks te laten vallen ten gunste van opvulnummers en ambientgezever. Het is dus erg jammer dat het debuutalbum van de veelbelovende hiphopproducer Flako (Dario Rojo Guerra) Natureboy heet.
Met zijn recente ep's heeft Flako een enorme groei in zijn sound laten zien. Voorheen maakte hij zijn instrumentale hiphop vooral op basis van samples, maar in de afgelopen jaren is hij steeds meer gebruik gaan maken van synthesizers en akoestische instrumentatie. Vooral het gebruik van zijn eigen stem doet wonderen. Dat heeft gezorgd voor een moderne, speelse en vloeibare sound die af en toe Zuid-Amerikaanse invloeden verraadt. Eigenlijk past het natuurthema daar ook best goed bij. Misschien geeft dat toch nog een sprankje hoop voor dit album.
Helaas. Flako ziet het inderdaad als een kans om het tussen enkele hiphopnummers door ook eens zonder beats te proberen. Hij verzandt al snel in probeersels en opvullers, die veel te weinig worden afgewisseld met sterke tracks. Er zitten ook best mooie en/of charmante creaties tussen, zoals 'The Opening/Purple Trees'. De track 'Twelve O'Clock Shadow' heeft alles in zich van een prima afsluiter. Als Flako daar was gestopt zou Natureboy een heel tof minialbum geweest zijn, maar helaas reutelt de plaat nog stug een kwartier door zonder iets enerverends te bieden.
Stiekem staat Natureboy wel vol met unieke, aanstekelijke en mooie ideeën. Maar o wat is het zonde dat Flako dat pseudocontemplatieve zo omarmt. Hij verspilt te veel van zijn ideeën aan opvulnummers en stuurloze experimenten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/flako/natureboy/25848/
Meer Flako op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/flako
Deel dit artikel: