Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Stel: je bent 's werelds rijkste artiest, een van de meest bejubelde muzikanten uit de geschiedenis en je hebt een carrière van meer dan vijftig jaar achter de rug. Dan ga je toch even lekker van je pensioen genieten? Niet dus. Paul McCartney gaat liever de zoveelste nieuwe uitdaging aan, in dit geval met de toepasselijk genaamde producer Youth (bassist van Killing Joke en producer van onder andere Crowded House en The Verve). Samen hebben ze in de jaren negentig al twee electroalbums opgenomen als The Fireman, maar nu gaan ze de breedte in - en met succes.
Paul McCartney? Ja hoor. Die heeft na The Beatles toch alleen maar een enorme rits zeer wisselvallige albums gemaakt en een paar draken van duetten afgeleverd? Inderdaad. En toen kwam hij keihard terug met Chaos and Creation in the Backyard en Memory Almost Full, albums die meer dan ooit refereerden aan de Fab Four en een Macca in topvorm lieten horen. Die vorm heeft hij op Electric Arguments vast weten te houden.
Zo trekt McCartney op opener 'Nothing Too Much Just out of Sight' meteen fel van leer met zijn kenmerkende galmende schreeuw, alsof hij net nog 'I've Got a Feeling' heeft ingezongen. Ook wanneer hij rockt als de Stones in 'Highway' of het stadiongeluid van U2 hanteert in het hymne-achtige 'Sing the Changes', blijven de songs boeien en drukt de Beatle een dikke stempel op het geluid.
De tweede helft van het album staat in het teken van de minder conventionele muziek - en de handtekening van Youth? Na wat gerommel met oosterse instrumenten en de walgelijke panfluit van 'Is This Love' als dieptepunt, trekt het niveau nog iets bij. Psychedelische luistertrips met vogelgeluiden en mysterieuze stemmen zijn wel weer interessant te noemen, al zijn het eigenlijk niet veel meer dan veredelde jams. Leuk om McCartney eens op deze manier te horen, maar zijn onovertroffen popsongs verdienen toch de voorkeur.
Laat het een troost zijn voor de werkende mens in deze crisistijden: na je vijfenzestigste zou je nog wel eens het niveau van je jonge jaren kunnen benaderen. En daar heeft Paul McCartney eigenlijk helemaal geen Youth bij nodig.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fireman/electric-arguments/18124/
Meer The Fireman op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fireman
Deel dit artikel: