Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Heidenen. Daar heb ik mijn portie lol al wel mee gehad. Zo mag ik in mijn vrije tijd graag wegdromen bij de stoere liederen van Waldteufel en Allerseelen als ze het weer eens hebben over Odin die op een gevleugeld paard uit zijn Asgaard komt gevlogen.
Ian Read ofte Fire + Ice is een ander paar mouwen. Hij was ooit nog lid van een vroege reïncarnatie van neofolkers Sol Invictus en zong op enkele platen van Current 93. De man gaat sinds eind jaren tachtig solo en houdt zich sindsdien redelijk getrouw bezig met het hernemen van akoestische traditionals over heksen, moordenaars, rondzwervende geesten en andere paranormale wezens.
Ook op het oorspronkelijk in 1994 uitgebrachte Hollow Ways is het weer van dat. Eeuwenoude menhirs sieren de kaft en er wordt voor de gastvocalen onder andere beroep gedaan op Freya Aswynn, een authentieke aanhangster van Odin. Tot hier de objectieve feiten, want hoewel men op zich weinig kan hebben tegen het coveren van eeuwenoude liederen (zie bijvoorbeeld het werk van Stone Breath), moet het geheel toch nog altijd een zekere charme en liefst enige originaliteit uitstralen. En die ontbreekt hier.
Dat komt vooral door Reads weliswaar mooie, maar ook ontzettend zeurderige stem, die als het op timbre en stembuigingen aankomt gedurende heel de cd volledig hetzelfde klinkt. Als tovenares Freya Aswynn ook nog aanschuift en haar druïdengezang door het zwerk doet weerklinken, staat het wegvluchten je nader dan mee gezellig rond het kampvuur te gaan zitten. Odin is zonder twijfel groot maar hij verdient toch iets beter dan deze nogal treurig klinkende Hollow Ways. Voor de liefhebbers.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fire-ice/hollow-ways/13893/
Meer Fire + Ice op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fire-ice
Deel dit artikel: