http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Fiona Apple | Extraordinary Machine
Lang gewacht, toch gekomen.
CD, Epic/Sony BMG
Tekst: Bas Ickenroth
Publicatiedatum: 03 november 2005
Al eens van de organisatie “Free Fiona” gehoord? Dat zijn/waren een stel Fiona Apple-freaks die haar los wilden weken van haar platenmaatschappij. Het verhaal ging dat Epic haar nieuwe plaat Extraordinary Machine niet wilde uitbrengen omdat het niet commercieel genoeg zou klinken. Apple, een vrije geest pur sang, vond het allemaal wel best en weigerde een makkelijkere plaat te maken, met als gevolg dat de opnames op de plank bleven liggen. Een schande!
Ondertussen is de plaat begin 2005 dan eindelijk gelekt op internet – de plaat die al klaar was sinds 2003. Iedereen blij, volksmassa’s die de Free Fiona groep bijvielen omdat Epic een prachtig mooie plaat achterhield. Die versie van Extraordinary Machine was, toegegeven, geen al te gemakkelijk album: eigenzinnige popsongs vol verwijzingen naar theatermuziek, cartoonsoundtracks, Kurt Weill, jazz, en dan ook nog eens vol gesmeerd met orkestrale arrangementen. Zoals eigenlijk toch ook verwacht mocht worden naar aanleiding van voorganger When The Pawn…, want daar begonnen die theater-achtige stukken al op te duiken. Extraordinary Machine bleek een heerlijke, erg mooie plaat, die per direct een wereldwijde release verdiende.
En toen kwam de aap uit de mouw: het was Fiona Apple zelf die niet tevreden was en de release tegenhield. Om vervolgens de hele plaat - op twee nummers na – opnieuw op te nemen met producer Mike Elizondo. Exit Jon Brion dus, de meesterarrangeur die haar eerste twee albums, en ook de eerste versie van deze nieuweling, zo prachtig had ingekleurd. En waarom? Dat wil ook na herhaaldelijke beluistering niet echt duidelijk worden. Elizondo, die onder andere met Dr. Dre heeft gewerkt, zorgt voor een meer elektronische en minder organische bodem. Een keuze die goed werkt bij ‘Tymps (The Sick in the Head Song)’, maar totaal niet bij ‘Better Version Of Me’, een geweldig nummer met een hop-hop-paardje-in-galop ritme. In de oorspronkelijke versie had het orkest een grote rol en zat er een bepaalde gejaagdheid in die in de nieuwe versie plaats heeft gemaakt voor een wat platte gezapigheid. Erg jammer.
Het neemt niet weg dat Apple mooie liedjes schrijft die zelfs met een voorhamer niet kapot te krijgen zijn. Eigenzinnig als altijd en nergens rekening houdend met trends, heeft de frêle schoonheid een compleet eigen plek verworven in het huidige muzieklandschap, een plek die zowel popfans als serieuzere muziekliefhebbers aanspreekt. Apple heeft een doorleefde warme stem met veel diepte, een stem die ze compleet onder controle heeft.
Soms zijn de nieuwe arrangementen heel anders, maar wel even goed als bij de eerste versie. Dat is zeker het geval bij het complexe ‘Not About Love’. Waar de vroege versie de kracht ontleende aan een op hol geslagen orkest dat melodie op melodie stapelde, heeft de huidige uitvoering hulp gekregen van Roots-drummer ?uestlove, die er een dissonant tegenritme op na houdt en zo zorgt voor een nogal vervreemdende maar fascinerende ervaring.
Uiteindelijk wordt het, ondanks uitputtende vergelijkingen en gedetailleerde analyses, nog steeds niet duidelijk waarom Fiona Apple vrijwel alles opnieuw heeft gedaan. Extraordinary Machine is er gelukkig wel gekomen, maar het zijn de twee niet opnieuw opgenomen liedjes ‘Waltz (Better Than Fine)’ en ‘Extraordinary Machine’ die er stiekem met de hoofdprijs vandoor gaan. En hoe goed de nieuwe plaat ook is, dat laat dan toch een bijsmaakje achter.
http://www.kindamuzik.net/recensie/fiona-apple/extraordinary-machine/11069/
Meer Fiona Apple op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/fiona-apple
Deel dit artikel: