Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
'Plaat van het jaar' – een label dat voorwaar niet zomaar uit de kast getrokken wordt. Toch komt deze tweede plaat van Feu Thérèse, de band rondom ex-Fly Pan Am-lid Jonathan Parant, aardig in die richting. Al is het alleen maar vanwege de totaal anachronistische klank die op één album tegelijk gedateerd, tijdloos en hedendaags is.
Op Ça Va Cogner betonen Parant en de zijnen zich kinderen van de krautrock; compleet met zwierige arpeggiators en vintage bassynthesizers. Ondertussen stoeien ze met Serge Gainsbourgachtige chansons en knipogen ze al dan niet ironisch naar de Franse synthesizergrootheid Jean-Michel Jarre. Dat alles gepresenteerd met een vanzelfsprekend natuurlijk gemak dat aanvoelt alsof het nooit anders was, is of kan zijn.
Electro van de zwoelste soort met zachte motorikbeat, kindstemmetjes, bronstige chansonniers en bakken oude-doos-keyboards komen tevoorschijn in Feu Thérèse's post-neo-postmoderne caleidoscoop. Tel daarbij op dat bovendien Duran Duran, New Order, David Sylvian en The Cure (ten tijde van Disintegration) langszwieren en de cocktail aan bevreemding is compleet.
Ça Va Cogner’s potpourri voelt desondanks (of juist daardoor?) als een warme, innige omhelzing met een vreemde, als een onheilig huwelijk tussen het beste dat Frankrijk en Duitsland hebben voortgebracht; verwrongen en verfijnd tot een bijna kitscherige Canadese pastiche. Als: soft-focus porno-light. Als: futurisme vol lasershows. Als: spaced-out seventies-orgies. En ook als: een terrasje in arty Parijs van dertig jaar geleden, getransponeerd naar 2007. En verder.
Tien nummers die bevreemdend klinken en op hetzelfde moment alsof je ze al jaren kent. Alsof die intieme band met die vreemde veel verder teruggaat in de tijd, terwijl die eerste ontmoeting echt alleen nu plaatsvindt.
Vanuit dat moment zonder tijd eist Ça Va Cogner nooit de volledige aandacht op. Dit album sluimert, bijt niet door, maar zuigt, likt en teast als een volleerde minnaar of minnares. Wie durft te dromen van verleiding en zich openstelt voor wat de toekomst ook in petto moge hebben, zonder daarbij zijn afkomst en verleden te verloochenen, hoort dé verrassende en verleidelijke sensatie van het jaar.
http://www.kindamuzik.net/recensie/feu-th-r-se/a-va-cogner/16256/
Meer Feu Thérèse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/feu-th-r-se
Deel dit artikel: