http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Ferry Corsten | Right of Way

Revanche.
CD, Purple Eye/Zomba

Tekst: Theo Ploeg

Publicatiedatum: 25 november 2003

Eerder dit jaar maakte Ferry Corsten met 'Punk' de beste trancetrack van dit jaar. Een track ook waarmee hij zich revancheerde op de eeuwige vergelijking met landgenoten Tiësto en Armin van Buuren. Misschien ook wel terecht. Het was immers Tiësto die Corsten min of meer ontdekte. En nu is er Right of Way. Een plaat waarmee Corsten zich nog verder verwijdert van de vaderlandse trance én van het geluid waarmee hij als System F doorbrak.

Natuurlijk, Corsten is nog steeds trance, maar het knappe aan Right of Way is nu juist dat hij - meer nog dan Armin van Buuren onlangs op zijn eerste langspeler deed - breekt met de bestaande hokjes. Zonder schroom mengt hij progressive, electro en trance door elkaar. Dat levert een gedurfde plaat op. Erg happig op progressive zijn het Nederlandse publiek en de critici namelijk niet. Door het relatieve succes van 'Punk' lijkt daar verandering in te komen. Al is de progressive component daar nu juist vrijwel afwezig. Op Right of Way smeedt Corsten trance en electro meer dan eens aan elkaar. Niet altijd even succesvol. Zo is de nieuwe single 'Rock Your Body. Rock' te dun, al hoor je er zelfs invloeden uit de hooliganhouse aan af.

Zijn pogingen tot popliedjes - 'Holding On' en 'Skindeep' - maken eveneens weinig indruk. Beter is het huwelijk van progressive en electro van 'It's Time', dat niet zou misstaan op de Britse toplabels Distinctive en Botchit, of de agressieve electropunk van 'Whatever' en 'Show Your Style'. Maar geniaal is Corsten in de twee pure progressive-bijdragen op Right of Way. 'Sublime' en 'Kyoto' zijn lang uitgesponnen, epische kunstwerkjes die de vergelijking met het werk van BT, Hybrid en Sasha aankunnen. Hoewel niet overal geslaagd is Right of Way de plaat waarmee Corsten laat horen dat hij Tiësto lang en breed ontstegen is. Een vadermoord uit het boekje dus. Maar wat een mooie.