http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Femi Kuti | Africa Shrine

Feestelijk live-album van de zoon van.
CD, Uwe/MK2

Tekst: Vincent Romain

Publicatiedatum: 29 november 2004

Als je Fela’s goddelijke status in de afrobeat beschouwt brengt Femi Kuti het er met dit live-album feitelijk nog niet eens zo slecht vanaf. Niet dat hij iets toevoegt aan de grondbeginselen van de stijl, maar laat ons even een kat een kat noemen: dat heeft sinds Fela feitelijk niemand nog gedaan.

Omdat er zoals gewoonlijk geen infosheet werd meegestuurd, kunnen wij u niet meedelen om welk concert het hier gaat. Maar we moeten eerlijk zijn: ons bekken begon tijdens de beluistering van Africa Shrine regelmatig onbedaarlijk te schudden. De typische afrobeat-ingrediënten zijn aanwezig: stevige uithalen met de blazers, orgeltjes, samenzang, de nodige climaxen, breaks met enkel Femi’s vocalen (waarna het feestje opnieuw losbarst) én uiteraard een weergaloos gevoel voor ritme waarvoor men, vrees ik, toch zwart moet zijn. Feitelijk missen we enkel de stomp van Tony Allen nog om hier een Fela-reïncarnatie van te maken. En laat ons ten tweeden male eerlijk zijn: we missen hier ook wel het songmateriaal van papa en de urgentie die hij door zijn persoonlijke situatie in de songs kon leggen. Maar we gaan het Femi allerminst kwalijk nemen dat hij niet voor een deel van zijn leven in de nor heeft gezeten in Nigeria.

Dit is gewoon een feestelijke live-plaat, niet bijster origineel of vernieuwend maar we kunnen niet allemaal zo’n charismatische genieën zijn als Fela Kuti, nietwaar. Laten we zeggen dat hij het er al op zijn minst veel beter afbrengt dan Ziggy Marley of Julian Lennon.