http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Fear Factory | Transgression

De evolutie eindigt hier.
CD, Calvin/Roadrunner

Tekst: Philippus Zandstra

Publicatiedatum: 02 oktober 2005

Een unieke hybride tussen kille calculatie en menselijke frustratie. Angst voor die immer aanwezige controle en technologie. Wij, de mens, die het maken. En wij, stervelingen, die het vrezen. De Fear Factory. Een revolutionair concept dat werelden samenbracht in één onmenselijke visie.

Ik ben fan, zoveel mag wel duidelijk zijn. Het kekke Fear Factory-symbool hangt trots om m’n nek. Geen bandshirts of patches; het metalen, ietwat roestende logo volstaat. Een subtiel statement dat wij te ver zijn doorgeschoten in onze drang naar controle en perfectie. Triest genoeg levert Transgression het muzikale bewijs dat ook bands, ja, zelfs de vaders van een revolutie, te ver kunnen doorschieten.

De angst voor een tweede Digimortal is namelijk bewaarheid geworden. Deze tweede plaat laat na een zeer geslaagde reünie een slappe, van iedere emotie ontdane band horen. Natuurlijk, Archetype was zeker niet zo vernieuwend als Demanufacture, maar de agressie en opgefoktheid van vroeger maakten deze comeback-plaat tot een sterk statement. Van de oude haat en het onbegrip hoor je op Transgression niks meer, hooguit een paar geforceerde experimenten.

Neem nu de lage deathgrunts van Burton C. Bell op 'Contagion'. Hij deed het al een keer op die cover van Foetus ('Where Evil Dwells') en dat was geen succes. Zijn melodieuze zanglijnen zijn duidelijker dan ooit een paar keer door de pc gehaald om z’n versleten stembanden te camoufleren. Iets wat vooral pijnlijk evident is op de schijnbaar eindeloze ballad 'Echo of My Scream'.
Helemaal onbegrijpelijk zijn twee covers die achter elkaar geplaatst zijn: 'I Will Follow' (U2) en 'Millennium' (Killing Joke). Geen van beide voegt iets toe aan de originelen en ze zijn bovenal saai. Onbegrijpelijk keuze.

Transgression laat zien dat revolutionairen eerder ruimte moeten maken voor nieuwe krachten. Zelf hebben ze het alleen nooit door. Een genante vertoning van een groep die eens zo fier metal en elektronica tot een logisch geheel wist te versmelten.
De roest op m’n ketting zegt misschien wel genoeg. Ik blijf hem echter dragen, als herinnering aan betere tijden.