http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Faithless | To All New Arrivals

Britse wereldverbeteraars nemen het lijden van de wereld op hun schouders.
CD, Cheeky/SonyBMG

Tekst: Atze de Vrieze

Publicatiedatum: 28 december 2006

Gek is dat. Danceformatie Faithless is een tot vervelens toe doodgeknuffelde stadionact en toch kun je de Britten moeilijk verwijten dat ze altijd maar voor de makkelijkste weg kiezen. Na het succes van vroege singles als ‘Salva Mea’, ‘Insomnia’ en even later ‘God is a DJ’ had Faithless eenvoudig dansvloervuller na dansvloervuller kunnen produceren.

Het laatste album, No Roots, was echter een behoorlijk gedurfde plaat (zij het niet helemaal geslaagd), waarop voor de warme, diepzinnige kant van het Faithless-geluid werd gekozen. Ook het vijfde album, To All New Arrivals, kent nauwelijks voorspelbare, euforische climaxen. Dat is ook eigenlijk niet wat de groep wil. Faithless wil de wereld verbeteren. God als dj, de dj als profeet, de muziek als zijn staf.

Zou Faithless zelf verbaasd zijn hoe zijn spiritueel getinte dansmuziek erin gaat bij het massapubliek? Of zou de groep zich goed realiseren hoe eenvoudig je jezelf kunt positioneren als profeten in de hedendaagse samenleving? Het lijkt op het laatste, getuige de manier waarop Faithless ook nu weer het leed van de wereld op zich neemt, met Maxi Jazz als zwarte messias.

Om het nog wat gewichtiger te maken: ook het lijden van toekomstige generaties ervaart Faithless als het zijne. De titel verwijst naar de pasgeboren nakomelingen van Rollo en Sister Bliss, maar ook naar kinderen die opgroeien in een wereld waarin armoede en aids aan de orde van de dag zijn. Maxi Jazz interpreteert het weer net iets anders: hij pleit voor de nieuwe bewoners van het land van hoop en glorie, vluchtelingen op zoek naar een beter bestaan.

Je kunt het mensen moeilijk kwalijk nemen dat ze zich druk maken over het lot van de wereld. Het is nobel om je sterrenstatus in te zetten om de aarde een klein beetje beter te maken, nietwaar? Het is alleen zo jammer dat het ook nu weer op een volstrekt humorloze en stuitend pretentieuze manier moet.

Vergeleken bij Faithless is Bono een jolige grappenmaker. Muzikaal mist het album de energie om de goede intenties kracht bij te zetten, tekstueel kiest Faithless veel te grote woorden. Geloofwaardigheid is niet eens het probleem. Het probleem is dat To All New Arrivals ondanks zijn zalvende, ronde geluid een ontzettend saaie plaat is.