Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op Summer Darkness 2006 speelt de Hamburger Faderhead pas zijn tweede concert ooit. De grote zaal van Tivoli gaat voor de bijl, Faderhead bespeelt aan het eind van het jaar met hetzelfde gemak EKKO.
Niet geheel en al verwonderlijk aangezien de jonge, energieke Faderhead – net als Trent Reznor in de studio verantwoordelijk voor zo goed als alles – industrial, pop, EBM en futurepop naadloos weet te laten versmelten. Tel daarbij op dat hij, in tegenstelling tot veel van zijn stijlgenoten, wel met een echte liveband speelt en het pleit is beslecht: Faderhead is een mooie, frisse nieuwe loot aan de donkere muziekboom.
De hoogproductieve Hamburger is binnen een jaar na zijn debuut FH1 alweer terug met de opvolger, toepasselijk genoeg getiteld: FH2. De nieuwe plaat is een logische voortzetting en uitdieping van het idioom waarmee Faderhead voor het eerst zielen wint.
Faderhead kan zingen en maakt daar dankbaar gebruik van, werkt snugger met minimalisme, distortion en industriële trekjes, gespt zo nu en dan een gitaar om en koppelt nog steeds knap electro aan punk. Soms gaan de gedachten uit naar Psychobitch of Rotersand, vaak genoeg klinkt FH2 als Depeche Mode op steroïden. Of: in het geval van Faderhead een fikse lading wodka.
Hardcore dansvloerkrakers, electroclash, Amerikaanse industrialrock; Faderhead draait er zijn hand niet voor om en weet steeds zijn eigen handtekening op de mix te drukken. Catchy, dansbaar, noisy of spetterend euforisch: FH2 bewijst voluit dat Faderhead allesbehalve een eendagsvlieg is. Volgend jaar dan maar meteen FH3?
http://www.kindamuzik.net/recensie/faderhead/fh2/15183/
Meer Faderhead op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/faderhead
Deel dit artikel: