Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Haagse Excitors heeft het helemaal zelf gedaan: opnemen, produceren en mixen. Dat doen ze helemaal niet slecht, al had een kleine boost het album goed kunnen doen. De band maakt aanstekelijke, vooral uptempo rockliedjes, gemaakt om de massa in beweging te brengen. Staccato, afgemeten riffjes worden afgewisseld met open refreinen. En ze hebben er zelf lol in, zoveel is vanaf het eerste nummer duidelijk.
De geest van Engelse rockbandjes uit verschillende decennia waart rond op het album. Kaiser Chiefs is daarbij een belangrijke referentie. En niet alleen vanwege de vergelijkbare communal singing-refreintjes zoals in 'All Today' of de branie-achtige opener 'One Among Many'. Wat de band helaas ook gemeen heeft met de Engelsen, is een gebrek aan een rits echt goede liedjes. Het sterke 'Independence' mag daarbij als uitzondering genoemd worden.
De stem van zanger Mauro Molenaar neigt soms naar die van Brian Molko, maar zeurt minder en komt soms steviger uit de hoek. Zoals in 'Itchin' Bitchin'', een van de betere nummers, dat een discobeat meekrijgt en van een laagje synthesizers wordt voorzien. Zo'n extra, subtiel laagje brengen ze overigens in meer liedjes aan. Goed geprobeerd.
Het valt niet mee om twaalf nummers lang de aandacht vast te houden en dat lukt Excitors ook niet altijd. Te veel nummers lijken op elkaar en zijn net te dun om te blijven hangen. Aan de gelaagde productie, of de aanzetten van de songs zal het niet liggen. Eerder een klassiek verhaal waarin alle ingrediënten aanwezig zijn, maar niet de lekkerste soep wordt gekookt. Een producer zou hier de volgende keer weleens wonderen kunnen verrichten. Maar hé, tot die tijd kun je de massa best in beweging krijgen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/excitors/sexcitorsexit/19681/
Meer Excitors op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/excitors
Deel dit artikel: