Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Alles ten nadele van de vele saaie en herkauwde postcore, screamo of hoe-je-ze-noemen-wilt bandjes. Of beter gezegd, alles ten nadele van de platenmaatschappijen die proberen mee te liften op het succes van enkelen. Ik ben ze helemaal zat! In dat kader maakt Ferret Records mooi kans eindelijk een leuk zakcentje te verdienen aan Every Time I Die. Fans van eerder werk zien de bui al hangen, maar kunnen gerust zijn.
Daarom korter door de bocht dan ooit: Gutter Phenomenon, de nieuwe van Every Time I Die, heeft alles wat duizenden albums niet hebben: goeie ideeën. Nu weten fans van deze band dit al veel langer. Zijn vorige albums Hot Damn! en Last Night In Town zijn klappers, en Gutter Phenomenon is dat ook. Belangrijkste verschil is dat het oudere werk uitblonk in chaos en agressie, terwijl het nieuwe werk een stuk origineler en trefzekerder is. Every Time I Die maakt stiekem namelijk geen screamo (laten we het zo maar noemen dan), maar furieuze rock-‘n-roll, met screamozanglijnen en humor. En verhip: die is onweerstaanbaar.
Luister bijvoorbeeld naar de slotriff op ‘Bored Stiff’ of de gitaarriedeltjes op elk ander nummer. Every Time I Die weet aan elk nummer wel een pakkend en herkenbaar element toe te voegen. En dat zorgt voor een fris geheel, modern en steunend op rijke, volle akkoorden in mineur, die weliswaar eigenwijs uitgevoerd worden, maar in essentie gewoon Snapcase-riffs zijn. Maar dan op z’n Glassjaw. En daarin schuilt de kracht van dit album. Het is herkenbaar, ongekunsteld en misschien wel het belangrijkste: het is een relevant album in een genre dat door de vele meelopers en kippen zonder kop al een tijdje op ploffen staat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/every-time-i-die/gutter-phenomenon/10437/
Meer Every Time I Die op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/every-time-i-die
Deel dit artikel: