Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Singer-songwriters met piano en subtiele stem klinken zo vaak als diepe denkers, die met het brein gevangen zitten in de melancholiek van het najaar. In een landschap van hoogcontrast zwart-wit. Zo ook Eva Meijer, een eindtwintiger die optreedt en platen maakt onder de naam Eva. A Long Way is inmiddels alweer haar derde album, na Metamorphosis (2006) en The Things a Girl Should Do (2007).
De vorige plaat ging nog over zaken als bomen, steden, een tikkie gek zijn en haaien. Eva's nieuwste release gaat vooral over verdwalen, de weg terug vinden, en met name de lange weg daartussenin. Haar teksten zijn veelal introspectief. Bijvoorbeeld in 'My Name', waar ze zich positioneert op het punt dat ze is zoals ze is, en dat mensen haar maar als zodanig moeten nemen. Misschien voelt ze zich anders, maar niet bezwaarlijk anders. Ze is onveranderbaar, zo bezingt Eva met lieflijke en dankzij overdubs dubbele stem ook in het daaropvolgende 'Lion'. Wie goed naar de teksten luistert, merkt dat deze dame barst van de zelfkennis en kracht.
A Long Way bevat een traagheid die je relaxed maakt. Met naast de piano ook de gitaar als sfeermaker. En op 'Wrong with Me' met de prachtige vioolklanken van Simone Manuputty als extra sfeermiddel. Twee nummers breken de relatief stabiele lijn van liedjes. Maar dat doen ze wel pas tegen het eind van de plaat. Daar verrast Eva opeens met een Nederlandstalig nummer, 'Hondje', dat gaat over het vinden van troost na het ontvangen van slecht nieuws van de dokter. Op dat nummer volgt vervolgens met 'Seen from the Sky' ook nog eens een gesproken gedicht. De plaat is met ruim een half uur relatief kort. Maar zeker lang genoeg om het songschrijverstalent van Eva te ondergaan.
http://www.kindamuzik.net/recensie/eva/a-long-way/18350/
Meer Eva op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eva
Deel dit artikel: