Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voor ze hun bandnaam omtoverden naar Eternal Reign, stond deze Duitse formatie bekend als Perfect Crime. Niet dat u daar al van gehoord zult hebben; op veel bekendheid kunnen deze heren vooralsnog niet rekenen. Een nieuwe naam zal daar niet veel aan veranderen, maar goed. Zoals vanouds schaft de pot melodieuze heavy metal. Drie jaar na het debuutalbum Crimes of Passion wordt er nog eens in de handen gespuugd om een nieuwe plaat te produceren. Forbidden Path heet deze telg.
Helaas is Forbidden Path andermaal niet eclatant. Het lijkt de laatste tijd alsof het hele genre in het zelfde bedje ziek is. (De uitzondering bevestigt de regel, denk maar aan de nieuwste Kamelot.) Ook hier krijgen we hetzelfde recept. De zang (Dirk Stuhmer) zit wel goed, brengt voldoende afwisseling en voldoet aan de eisen van de stijl. Datzelfde geldt voor de gitaristen, die blijk geven van voldoende begaafd- en vingervlugheid. Voeg toe: één toetsenist. En daar heb je een doorsnee heavymetalgroepje.
Die middelmatigheid, dat is natuurlijk ‘foute boel’. Het genreaanbod té groot, en de concurrentie verdringt zich om een stukje van de koek mee te pikken. Zo zit er voor Eternal Reign niet veel anders op dan meedeinen op de stroom. Het recept klopt dus, maar de gemiddelde consument wil af en toe wel eens wat anders op zijn bord. Altijd maar die ouwe vertrouwde worst met appelmoes, op de duur werkt dat op het systeem.
Neem daarbij dat het hoesje nergens op lijkt, en het vermoeden begint te rijzen dat Eternal Reign geen lang leven beschoren is. En dat geldt ook voor mijn appreciatie van het genre, als er niet heel snel iets vernieuwend of creatief op het toneel komt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/eternal-reign/forbidden-path/9534/
Meer Eternal Reign op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eternal-reign
Deel dit artikel: