• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

ESP | One for the Ditch

Sneeuwstormsongs.
CD, Blue Rose/Sonic Rendezvous

Tekst: Dirk Verhoeven

Publicatiedatum: 09 december 2008

Laat je niet in de maling nemen door de bandnaam. ESP is niet het Britse Electric Soft Parade in afgekorte vorm. Van deze groep moet je dus ook geen orkestrale popliedjes verwachten. In ESP worden Californië, Canada en Alaska verbonden door middel van drie uit die afzonderlijke plekken afkomstige troubadours: Tim Easton, Leeroy Stagger en Evan Phillips (lid van The Whipsaws). One for the Ditch is een flink countrygeoriënteerd plaatje, gemaakt tijdens een sneeuwstorm in Alaska, door een clubje singer-songwriters dat je in de gaten dient te houden.

En dan met name de Canadees, die al in het voorprogramma van Pixies en Modest Mouse stond. Deze Leeroy Stagger opent met een knap treurlied, 'Hell of a Life', over de zwaarte van het songschrijverschap en de verlokking die sterke drank heet. De lichthese stem, de thematiek, de subtiele, warme begeleiding, het had ook een nummertje van Nels Andrews kunnen zijn. Tim Easton heeft een wat rauwer randje aan zijn stem zitten en kiest voor makkelijkere, repetitievere teksten. Evan Philllips tenslotte, is de softie van het stel. Met zijn trage tranentrekkers en wat geforceerd emotionele vocalen nadert hij te dicht het sentiment, zoals in 'Goodbye Blues'.

Toch blijft One for the Ditch genietbaar, door die frisse afwisseling in stemmen en songwriters en spaarzame toevoegingen van steelgitaar, mondharmonica en Bobby Furgo (uit de band van Leonard Cohen) op viool. Leeroy Stagger weet het niveau van de opener halverwege het plaatje te evenaren in 'Red Bandana'. Nels Andrews was eerst de referentie, hier is het Ryan Adams op zijn eerlijkst. Als Stagger dit soort liedjes tijdens een sneeuwstorm maakt, zou je als luisteraar altijd winters weer wensen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/esp/one-for-the-ditch/17851/
Meer ESP op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/esp