Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Degene die net als uw recensent wel van de complexiteit van Dillinger Escape Plan houdt, maar af en toe gek wordt van de ADHD-achtige aanpak en eigenlijk ook liever nog iets meer jazz en metal in die soep wil gooien, kan zijn hart ophalen met het Italiaanse Ephel Duath. Dillinger Escape Plan als referentie dus, maar daarmee ben je er nog niet. Nee, Ephel Duath houdt ook van pure jazz, hoeft niet per se met de spierballen te rollen, en is dus geregeld heel subtiel en bijna verstild bezig. Om je even later dan weer weg te blazen alsof Meshuggah plots bezit van de band heeft genomen luister maar naar die zware riffs en dissonant melodieuze leads. Daarna hoef je niet bang te zijn voor enige voorspelbaarheid, want Ephel Duath heeft ook nog eens John Zorn, Frank Zappa, Victim's Family, Mr. Bungle en Primus hoog in het vaandel staan. Al duizelig?
Mooist van dit alles is dat Ephel Duath al deze diverse invloeden tot een samenhangend geluid heeft weten te combineren. De nummers zijn absurd afwisselend, maar zitten nooit te vol en zijn nooit raar-om-raar-te-doen. Bandleider Davide Tiso houdt schreeuwlelijkerd Luciano Lorusso George gelukkig ook nog goed aan de lijn, zodat het manische geschreeuw lekker gedoseerd wordt gebracht. Nog klachten? Nee, eigenlijk niet. Pain Necessary To Know is geweldig en zeker even goed als de bands waar Ephel Duath zich door geïnspireerd weet. Dat zou toch genoeg moeten zeggen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ephel-duath/pain-necessary-to-know/11299/
Meer Ephel Duath op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ephel-duath
Deel dit artikel: