Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ze bestaan al zo lang, en toch weet Entombed elke keer weer te verrassen. Zelfs productietechnisch gezien. Want wie dacht dat het toch echt niet smeriger kon, onderschat namelijk deze heren en knoppenschuiver Per Gunnerfeldt. Inferno klinkt alsof het in halve take is opgenomen. En in het geval van de koningen van de rot-n-roll is dat een compliment.
Bovendien lijkt Entombed het songschrijven steeds beter onder de knie te krijgen. Nadat hoofdsongschrijver Nicke Andersson definitief was vertrokken naar The Hellacopters kon Entombed namelijk nog wel ontzettend smerig rocken, maar het vernuft om dat in memorabele nummers te doen ontbrak nog wel eens. Maar op Inferno komt de band op de proppen met het geinige ‘That’s When I Became a Satanist’, een catchy, punkig nummer inclusief mee“zing”refreintje en gangvocals. Een heel andere kant op gaat ‘Children of the Underworld’, waarin de band meer tegen de pure doommetal aanzit dan ooit te voren.
Door de afwisseling en de toch wel extreme productie is het aanvankelijk wel even wennen aan Inferno. Met name de snellere, meer metal georiënteerde nummers als ‘Incinerator’ waarvoor een helder geluid de norm is, klinken bij eerste beluistering vlak en dof. Maar eenmaal gewend aan het extreem ranzige geluid ontpopt Inferno zich tot de beste Entombed plaat sinds meesterwerk To Ride, Shoot Straight and Speak the Truth. En het blijft een feit dat Lars-Goran Petrov de stem heeft voor dit soort muziek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/entombed/inferno/4297/
Meer Entombed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/entombed
Deel dit artikel: