Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Enslaved is al een tijdje niet meer zo 'tr00' of 'kvlt' als deze band uit de eerste Noorse blackmetalgolf ooit fanatiek nastreefde. Alle kerkbranden zijn gedoofd, de puberteit houdt eens op en zoals Ulver zijn horizon verbreedt door experimentele electronica in haar muziek toe te laten, zo zoekt Enslaved het meer in de retrometal. Vanaf Below the Lights, dat in 2003 verscheen, via Isa (2004) en nu met Ruun trekt de groep langs progressieve, Rushiaanse riffs, seventies licks en heldere progvocalen, die mijlenver van de angstaanjagende blackmetalkern verwijderd zijn.
De kracht van Ruun zit vooral in de variatie. Van de epische opener ‘Entroper’ naar het rechttoe-rechtaan rockende ‘Path to Vanir’, de pure eighties metal van ‘Api-Vat’, of de melancholische vikingmetal van ‘Essence’, Enslaved weigert zichzelf te herhalen. Het afwisselen van grunts, krijsen en schone vocalen gaat als vanzelf, al is dat niet altijd een pluspunt. De aggressieve ritmes maken de meeste indruk wanneer de vocalen intens getergd klinken in plaats van zuiver en sierlijk. Het zijn twee uitersten die Enslaved op Ruun consequent om en om ten gehore brengt.
De variatie die van Ruun zo’n afwisselend album maakt, is tegelijkertijd het manco. De groep weet nergens echt een meeslepend momentum te creëren, waardoor je als luisteraar te vaak verrast wordt door akkoordwisselingen of te schone vocalen. Enslaved slaagt erin zich te onttrekken aan het tr00- of kvlt-keurslijf; de band vergeet daarbij de luisteraars in te pakken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/enslaved/ruun/13170/
Meer Enslaved op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/enslaved
Deel dit artikel: