Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Als de nog steeds betreurde Brainiac-frontman Timmy Taylor in 1997 om het leven komt in een auto-ongeluk krijgt bassist John Schmersal een mooie erfenis. Met Enon verovert hij een leuk plaatsje voor zichzelf aan het rockfirmament, met licht verpopte versies van het Brainiac-concept.
Die restjes zijn nu blijkbaar opgesoupeerd, want Grass Geysers...Carbon Clouds lijdt behoorlijk aan ideeënarmoede. Er wordt fijn genoeg afgetrapt met het korte en bondige 'Mirror on You', een heftige noisepop-eruptie. Maar met die 01:49 minuten is helaas alles gezegd.
De experimentele en interessante kanten zijn van het geluid afgeslepen en vervangen door een glossy productiesausje. In sommige songs, zoals bijvoorbeeld 'Dr. Freeze', zitten nog wel coole geluiden, maar ze dragen veel te eentonige composities. Op vorige platen stuiterde Enon alle kanten op, hier gebruiken ze steeds hetzelfde trucje: een stuwende postpunkbas waar licht tegendraadse geluiden overheen schuiven om een vrolijke melodie te onthullen. Het duikt in ongeveer elke song op. Behalve in 'Peace of Mind', waar ze zowaar The White Stripes rippen.
In het verleden was het ook steeds genieten als zangeres Toko Yasuda het voortouw nam. Hier zijn haar bijdrages aangenaam genoeg, maar ze doen niets dat Deerhoof de laatste jaren niet met veel meer verve en geïnspireerde invallen gedaan heeft. En met 'Pigeneration' komt ze zelfs dicht in de buurt van platte anthempunk.
Schmersal en de zijnen hebben vier jaar over deze plaat gedaan en waarschijnlijk in de studio zeer hard aan allerhande leuke knopjes gedraaid. Zodoende hebben ze de energie en sprankelende vondsten van weleer doodgeknuffeld. Mogen bezinning en een felle revanche de komende jaren hun deel zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/enon/grass-geysers-carbon-clouds/16263/
Meer Enon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/enon
Deel dit artikel: