Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Slechts een akoestische gitaar begeleidde Emiliana Torrini op haar vorige album Fisherman's Woman. Voor haar nieuwste cd zijn er meer instrumenten uit de kast getrokken. De muziek bevat meer tempo en klinkt opgewekter, maar verliest desondanks weinig aan subtiliteit. De droompop van de vorige plaat gaat steeds meer richting bijvoorbeeld Feist, al blijft het nog steeds introvert.
Emiliana Torrini lijkt goed in haar vel te zitten, alsof ze tijdens het maken van deze plaat net verliefd geworden is. Nummers als 'Jungle Drum' en 'Big Jumps' klinken erg vrolijk en lijken daarom nog maar weinig op het verlegen meisje dat ze eerst was. De dromerigheid is ingewisseld voor knusheid. Ze kijkt niet meer verlangend uit het raam terwijl ze muziek maakt, ze zit op de bank bij het haardvuur met wat gezelschap om haar heen. Het zorgt voor een plaat die afwisselend is en perfect voor een zondagmorgen.
Toch is het soms juist het tempo van de plaat dat niet alle nummers even sterk maakt. De elektrische gitaar in het eerste nummer en het deuntje in het titelnummer zijn bijna vervelend te noemen. Als een makkelijk trucje van een huis-, tuin- en keukensongwriter die probeert haar liedjes minder saai te maken. Dat is zonde voor iemand die toch voldoende eigenzinnig is om de luisteraar haar weg te laten volgen.
Ondanks dat er in de plaat meer tempo zit, is de schattigheid van Emiliana Torrini nog niet verdwenen. Nog steeds is zij het IJslandse meisje met de gitaar dat dromerig voor zich uit staart, maar nu is de bescheiden glimlach net iets groter geworden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/emiliana-torrini/me-and-armini/17426/
Meer Emiliana Torrini op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/emiliana-torrini
Deel dit artikel: