• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Eluvium | Talk Amongst the Trees

Eluvium in topvorm.
CD, Temporary Residence/Konkurrent

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 04 maart 2005

Peinzen, piekeren, uitwissen en opnieuw beginnen. Het zorgvuldig in elkaar zetten van een ambientplaat moet een eenzame gebeurtenis zijn. De muzikant, zijn instrument en de computer in een heftig web van klankkleuren een weg naar de ultieme schoonheid forcerend. Sommigen slagen daarin, anderen minder. Matthew Cooper, oftewel Eluvium, begint langzaam uit te groeien tot een van de absolute toppers in het ambientuniversum. Zijn carrière is nog maar kort, maar alledrie de albums die hij uitbracht hebben één ding gemeen: een bedwelmende schoonheid. Talk Amongst the Trees gaat verder waar zijn debuut Lambent Material ophield. Als dat album de soundtrack bij een wisselvallige herfstavond is dan is Talk Amongst the Trees de soundtrack bij een witte wintermorgen. Een betere hoes voor dit stukje hypnose is niet denkbaar. Ronddolende zielen in een witte mist, gevoelens aftastend, op zoek naar hoop.

‘New Animals from the Air’ zet langzaam de drone, kuch, toon. Uit gitaren geperste feedback en echoënde gitaaraanslagen worden zorgvuldig gestroomlijnd en uitgerekt tot imposante hypnosekleden. In ‘Show Us Our Homes’ cirkelen aanzwellende drones eindeloos rond in het luchtledige. Hier waait een zachte wind zoals die ook op Windy & Carls Depths te horen is. Subtiel, bijna van eenzelfde klasse als The Tired Sounds of Stars of the Lid.
Cooper weet een afgelegen wereld te creëren waarin verdwalen onontkoombaar lijkt. De subtiliteit van ‘Show Us Our Homes’ wordt door het rumoerige intermezzo ‘Area 41’ even ruw verstoord, om vervolgens weer volop aanwezig te zijn tijdens het schitterende ‘Everything To Come’, een glinsterende, schelle soundscape die herinnert aan Polmo Polpo’s Like Hearts Swelling.

‘New Animals from the Air’, ‘Taken’ en ‘One’ nemen het grootste deel van dit album in beslag. ‘Taken’ hypnotiseert met zachte gitaaraanslagen die zich keer op keer herhalen, waardoor je je concentreert op de lichte verandering in klankkleur van de drone die opdoemt en langzaam weer achter de horizon verdwijnt. Steeds opnieuw. Eluvium weet te intrigeren met zelfs de meest minimale middelen. ‘Calm of the Cast-light Cloud’ is niets meer dan een opeenstapeling van zachte drones, gehuld in een dikke mist van slaapmiddelen, maar de manier waarop de klankstructuur beweegt en vervormt is fascinerend.

Matthew Cooper maakt zijn belofte waar met een meesterwerkje dat met recht het kleinere broertje van The Tired Sounds of Stars of the Lid genoemd mag worden.

http://www.kindamuzik.net/recensie/eluvium/talk-amongst-the-trees/8766/
Meer Eluvium op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eluvium