http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Elliott Brood | Ambassador

Als een spannende Hammer-horrorfilm.
CD, Six Shooter/Bertus

Tekst: Maurice Dielemans

Publicatiedatum: 28 april 2006

Na een geweldig minidebuut had ik niet anders verwacht dan een briljante opvolger. Toch verrassen de Canadezen me lichtjes met sferische songs die niet meteen na een eerste luisterbeurt alles prijs geven en alle verwachtingen inlossen. Ambassador had ik ruim voor de releasedatum in huis. In het begin kon ik amper de moed opbrengen om de eerste langspeler van Elliott Brood uit te zitten. De beklemmende songs leunen veel meer op een duistere sfeer en hypnotiserende melodieën, waardoor ik dit plaatje niet op ieder moment van de dag kan draaien. In zekere zin is de cd de alom gevreesde 'moeilijke tweede'.

But when the time is right...na een paar draaibeurten kreeg het spannende Ambassador me toch in zijn greep. Wat dat betreft werken de liedjes van het drietal als een goede, trage Hammer-horrorfilm. Als je eenmaal bent opgezogen door de adembenemende ambiance, dan lijkt er geen weg terug en wil je absoluut meer. Dat neemt niet weg dat mijn voorkeur toch uitgaat naar het hiervoor verschenen en in een broodzakje gestoken miniplaatje.

Ik vind oprecht dat Elliott Brood op Ambassador wel heel snel een andere richting induikt en afstand neemt van country en blues. Elliott Brood kweekt nu een gitaarrockgeluid dat veel eerder teruggrijpt op de grijze jaren tachtig. Misschien is dit ook meer een goede rockplaat dan een spannende countryplaat. De toekomst zal ons leren welke beloftes de groep allemaal nog meer gaat inlossen.