• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Elliot Smith | From a basement on the Hill

Indrukwekkend slotstuk van misschien wel de grootste songschrijver sinds Lennon en McCarthy.
CD, Domino/Munich

Tekst: Ernst-Jan Hamel

Publicatiedatum: 18 oktober 2004

From a Basement on the Hill, een veelzeggende albumtitel voor iemand die liever niet in de schijnwerpers stond. Voor iemand die liever niet op voetstuk ('hill') geplaatst werd maar zich liever verschuilde ('basement'). Een introverte persoonlijkheid die niet gemaakt was voor de aandacht van publiek en pers. Een depressieve romanticus die heroïne spoot om te kunnen omgaan met het dagelijkse leven. Een grote, grootse singer-songwriter die op het laatste moment misschien niet eens meer wilde leven.

Misschien, misschien. De politie van de Los Angeles is er ook nog niet uit; de schemer rond de dood van Elliott Smith, die 34 werd, is nog steeds niet geklaard. Op die fatale 21ste oktober van 2003 had Smith ruzie met zijn toenmalige vriendin, Jennifer Chiba. Terwijl zij zich verdrietig in de badkamer opsloot, zou Smith zichzelf om het leven gebracht hebben met twee messteken. Maar uit lijkschouwing is gebleken dat de verdedigingswonden op zijn armen a-typisch zijn voor een zelfmoord. Wordt vervolgd dus. (Het politierapport staat op de website van The Smoking Gun: http://www.thesmokinggun.com/archive/esmithaut1.html.)

Elliott Smith had gelukkig vóór zijn dood ruim dertig nummers geschreven voor dit nieuwe album. Wees gerust, From a Basement on the Hill, is zeker geen Sketches for my Sweetheart the Drunk geworden. Geen half afgemaakte ideeën en gruizige demo’s die alleen de grootse fans kunnen bekoren, maar veertien uitstekende liedjes en een wat vreemd intermezzo met getjilp van vogels (‘Ostrich & Chirping’). Smith had de ruwe opnames al afgerond, het geheel moest alleen nog afgemixt worden. En dat is, op voorspraak van de familie Smith, nu postuum gedaan door Rob Schnapf (co-producer van XO en Figure 8) en Joanna Bolme (Smiths ex-vriendin en bassiste van The Jicks, de band van Stephan Malkmus).

Als u niet beter zou weten dan zou dit een volwaardig vervolg geweest zijn op Figure 8. Het grootse, bombastische geluid – meer instrumenten en zwaardere, versterkte gitaren dan op voorgaand werk – dat Figure 8 kenmerkte is ook op vele songs van From a Basement on the Hill terug te vinden. Opener ‘Coast to Coast’,‘Don’t Go Down’ en ‘Shooting Star’ bijvoorbeeld zijn zware, overstuurde rocksongs met psychedelische randjes. ‘Passing Feeling’ en ‘Strung Out Again’, en ‘Pretty (Ugly Before)’, een nummer dat ruim een jaar geleden als teaser voor dit album verscheen, zijn meer conventionele, Beatlesque werken met de mooiste majeurakkoorden.

De plaat kent ook een aantal akoestische meesterwerkjes, die ‘kleine’ nummers waar Elliott Smith eind jaren negentig bekend mee werd. Dat intieme, onnavolgbare gitaarspel en de introspectieve, fragiele zang zijn evident in ‘Twilight’, waar zijn stem bijna bijna ten onder gaat in misère, en het escapistische ‘Let’s Get Lost’. Bij het up-tempo ‘Memory Lane’ en ‘A Fond Farewell’, één van de absolute hoogtepunten van deze plaat, komt Smith echter weer verassend krachtig uit de hoek.

‘A Distorted Reality Is Now a Necessity to Be Free’ is niet zonder reden als albumafsluiter gekozen. Met de tekst “Shine on me baby, ‘cause it’s raining in my heart” eindigt de plaat op gepast trieste wijze, want From a Basement on the Hill is tekstueel geen vrolijk album. De opbouw van het nummer – van akoestisch tot een psychedelisch geheel van elektrische gitaren, piano’s en vervormde stemmen – staat in essentie gelijk aan de carrière van Elliott Smith, van een akoestische troubadour à la Nick Drake tot een songschrijver die met steeds meer instrumenten grandioze Beatles-pop maakte.

Het grootse From a Basement on the Hill is het einde van een nagenoeg perfect oeuvre. Vanaf Elliott Smiths debuut in 1995 zijn er geen miskleunen in zijn werk te vinden. Na zijn doorbraak in 1998 met het voor de film Good Will Hunting geschreven liedje 'Miss Misery', dat hem een Oscar-nominatie voor beste filmmuziek en een concert op het gala opleverde, werd Smiths werk alleen maar beter. Het barokke XO was productietechnisch al een hele stap vooruit en Figure 8 was het album waar de wereld sinds Revolver (1967) op had moeten wachten. From a Basement on the Hill is een muzikale grafsteen van een veel te vroeg gestorven singer-songwriter die de geschiedenis zal ingaan als een der groten.

 MP3: 'Twilight'
 MP3: 'Memory Lane'

http://www.kindamuzik.net/recensie/elliot-smith/from-a-basement-on-the-hill/7557/
Meer Elliot Smith op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/elliot-smith