Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na een stormachtig begin van zijn loopbaan strandt Eli 'Paperboy' Reed met een slechte plaat en wordt hij onmiddellijk door Warner gedropt, terwijl hij het commerciële gedrocht aflevert dat het label waarschijnlijk van hem eist. Reed duikelt om en verdwijnt van de radar. Tot hij zich weer opricht door samen te werken met gospelkwartetten, de basis van hedendaagse soul die Sam Cooke in 1956 legde toen hij The Soul Stirrers verliet om niet langer tot God maar tot meisjes te zingen.
Reed heeft de kracht van gospel altijd onderkend, maar nu is het zijn redding en zo bewandelt hij de weg van Cooke in tegengestelde richting: terug naar de kerk. My Way Home is vooral een weg terug naar zichzelf en allemachtig wat levert de Paperboy een prachtplaat af. Van begin tot eind doortrokken van gospel, met zelf gepende liedjes en ondersteuning van zwarte stemmen in de traditie van de fameuze gospelkwartetten.
Fastforward naar de achtste track, 'The Strangest Thing', en je hebt de essentie te pakken. Reed zingt de metertjes in het rood en de ruimte waarin hij staat klinkt als een donkere kelder. Omringd door een band die klinkt als een witte garageband en weer die jubelende achtergrondzang. Niets is perfect of uitgebalanceerd; alles is passie en levenslust, met een voorganger wiens lot afhangt van deze comebackplaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/eli-paperboy-reed/my-way-home/26737/
Meer Eli 'Paperboy' Reed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eli-paperboy-reed
Deel dit artikel: