Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hij heeft - met zijn amper zevenentwintig lentes - de gouden dagen van de soul nooit meegemaakt. Maar Eli 'Paperboy' Reed zou niet misstaan tussen James Brown en Marvin Gaye.
Na een plaat in eigen beheer en een ep, maakt Eli Husok - aka 'Paperboy' - zijn eerste echte plaat bij een major: EMI. Zijn bijnaam dankt Husok overigens aan de platte pet van z'n grootvader die hij vaak droeg - zo'n pet die krantenjongens in oude films ook dragen.
En ook met zijn muziek duikt Eli Reed in het verleden. Come and Get It! staat bol van de swingende, funky soul in de beste traditie van de jaren zestig; inclusief een grootste blazerssectie en vrouwelijke achtergrondkoortjes. Nergens echter ruikt dit album naar belegen retro. Op het eerste gezicht lijken de twaalf liedjes vergeten pareltjes. Maar Reed heeft alles zelf geschreven. En hij speelt ze met passie en overtuiging - zeker niet omdat soul nu eenmaal opnieuw 'in' is.
Op zijn zevenentwintigste klinkt de blanke Reed al behoorlijk doorleefd én zwart - de vergelijkingen met James Brown en Otis Redding worden hem om de oren geslagen. Niet helemaal onterecht. Reed verstaat net als hen de kunst om rauwe, opzwepende nummers als 'Explosion' met evenveel geloofwaardigheid te brengen als het vrolijk vertellende 'Tell Me What I Wanna Hear' of het klagende 'Time Will Tell'. Ideaal voor liefhebbers van oude soul, zonder dat er iets aan de sound van de jaren zestig veranderd hoeft te worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/eli-paperboy-reed/come-and-get-it-9258/20477/
Meer Eli 'Paperboy' Reed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/eli-paperboy-reed
Deel dit artikel: