Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De bio wil ons doen geloven dat we hier met een ferm noisy groepje te maken hebben. Ligt het aan onze jarenlange omzwervingen in ondergrondse en ongezond luide noise-krochten dat we ons hier niet helemaal in kunnen terugvinden? Akkoord, de gitaren worden al eens een streepje luider gezet, er klinkt al eens wat feedback tussen de nummers door, maar al bij al houdt Electroputas het beschaafd en te voorspelbaar afgelikt.
Het openingsnummer ‘International Harvest’ is best nog wel gezellig: zwaar vervormde schreeuwvocalen gecombineerd met een zwoele vrouwenstem en wat percussie. ‘AA’ doet ons meteen aan Enon denken: een lekker voortstuwende baslijn afgewisseld met afgemeten noise-interrupties en fijne zangstem. ‘Echo Temptation’ zakt dan weer weg in weinig boeiende gitaarrifs en clichématige drumpartijen.
Vanaf dat moment valt er niet echt veel meer te beleven op ‘3’. Het klinkt allemaal iets te bedacht, veel te gedisciplineerd en meestal gewoon te zwak om echt indruk te maken. Oh ja, tegen het einde van de plaat krijgen we in ‘Silver Moon Golden Sun’ nog een streepje djembe te horen. Het is weer eens wat anders.
http://www.kindamuzik.net/recensie/electroputas/3-8173/8173/
Meer Electroputas op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/electroputas
Deel dit artikel: