Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Electric Wizard weet precies wat het vereist om een cultband te zijn. Belangrijk daarbij is het creëren van een zekere mate van exclusiviteit: niet te vaak optreden, niet te veel interviews en vooral ook niet te veel albums uitbrengen. Neem de tijd om die plaat te maken, zodat hij ook goed wordt. Zo blijven de verwachtingen hooggespannen: een nieuwe E-Wiz-plaat is een evenement.
Time to Die maakt, tamelijk uniek voor Electric Wizard, de hooggespannen verwachtingen helaas niet waar. Frontman Jus Oborn beloofde na het wat toegankelijkere tweeluik Witchcult Today en Black Masses een terugkeer naar de zwaardere doomsound van klassiekers als Dopethrone. De drummer op die plaat, Mark Greening, keerde met de nodige fanfare ook weer terug … om na de opnames weer net zo snel te vertrekken.
Een veeg teken, want Time to Die is niet zozeer zwaarder, als wel matter dan de voorgangers. De plaat heeft de kenmerkende Electric Wizardsound, maar mist een essentieel onderdeel, namelijk de onderhuidse waanzin. Het album is net te voorspelbaar, net te lang en moet het net te veel hebben van de cultfilmsamples. De grootste achteruitgang zit in de zang van Oborn: zijn door merg en been gaande huilzang is op Time to Die verworden tot amechtig gemekker.
Nog altijd steekt Electric Wizard met kop en schouders uit boven al die andere sludge- en doommetalbands. Op Time to Die staan nog steeds composities die soms zelfs neigen naar liedjes, waar navolgers alleen maar een amorfe brij geluid uit de muur buizenversterkers laten lopen. Maar de zwarte magie is voor dit moment verdwenen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/electric-wizard/time-to-die-3697/25444/
Meer Electric Wizard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/electric-wizard
Deel dit artikel: