• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Electrelane | Singles, B-Sides & Live

Het Schotse kwartet harkt alle restjes bij elkaar.
CD, Too Pure/V2

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 20 september 2006

De titel van deze plaat spreekt voor zich. Na twee coole langspelers en een iets mindere derde is het blijkbaar tijd voor een klein carrièreoverzicht. Ondertussen bereidt het Schotse viertal zich in Berlijn voor op een nieuwe plaat. Zestien tracks lang worden de grenzen van hun door postrock, Stereolab, noiserock en avant-easy beïnvloede geluid afgetast aan de hand van oude singles, een Peelsessie en liveopnames.

Debuutsingle ‘Film Music’ is een sterke instrumental. Orgel en gitaar spelen een repetitief op en neer gaand melodietje dat genoeg tegen de wetten van het zacht-luidstramien ingaat om te blijven boeien en waarin melancholische passages worden afgewisseld met manische uitbarstingen. ‘Come on’ stuitert vrolijk richting Stereolab, maar heeft een gemeen kantje dat je bij The Lab niet snel zal aantreffen.

‘E Song’ is een mooie drone. Wanneer de meisjes met de kadans van de muziek mee beginnen te neurieën is een gesmolten hart de enige logische reactie. Ook in het vocoderige ‘I Love You My Farfisa’ beginnen ze mee te lalala-en met de orgeluitbarstingen. Het iets luidruchtigere ‘I’ve Been your Fan since Yesterday’ past ook mooi in dit rijtje.

Verder doen ze iets zeer merkwaardigs met ‘I’m on Fire’ van Bruce Springsteen: ze laten die machoklaagzang zo fris klinken dat je na talloze luisterbeurten nog steeds niet kan geloven dat je het écht goed gehoord hebt. Ook de met Steve Albini opgenomen versie van ‘Long Dark’ is behoorlijk verrassend vanwege de flard Salt ‘N Pepa die plots opduikt.

Onderkoelde single ‘I Want to Be the President’ klinkt nogal atypisch: het is een electro-uitstapje dat uitvoerig richting Ladytron lonkt. Wat John Wayne precies te maken heeft met het naar hem vernoemde nummer is niet duidelijk, terwijl een orgeltje zijn eigen staart probeert in te halen, tracht een grosse caisse de rest van de fanfare af te schudden. En hoe minder we zeggen over de livecover van Roxy Musics ‘More than this’, hoe beter.

Verder wordt er een enorm eind melancholisch weggedroned en extatisch georgeld dat het een lieve lust is. Fijn zoethoudertje, maar laat nu die nieuwe langspeler maar komen.

http://www.kindamuzik.net/recensie/electrelane/singles-b-sides-live/13919/
Meer Electrelane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/electrelane