Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eric van Dijsseldonk is de songschrijver, zanger en gitarist van de Smalltown Romeos. De laatste tijd leverde hij als gastgitarist tal van bijdragen aan derden. Zoals een prachtige solo in ‘The Thrill Is Gone’ van JW Roy's Kitchen Table Blues. Op 33 1/3 vindt Van Dijsseldonk zichzelf als soloartiest opnieuw uit. Om te zeggen dat het een flitsende herstart betreft, zou echter overdreven zijn. Dat komt deels door de aanwezigheid van enkele mensen die ook bij de Romeos meedoen, bandlid Gabriël Peeters met name, die tevens de producer is van 33 1/3, en pianist Roel Spanjers. Lieden die aan Kitchen Table Blues eveneens een flinke bijdrage leverden. Maar het pad dat Dysseldonk inslaat op zijn solodebuut is voor hém wel degelijk een nieuwe richting. De plaat klinkt namelijk veel warmer en intiemer dan de Smalltown Romeos doorgaans doen. Van Dijsseldonk heeft zijn songs voor de gelegenheid gestript en smaakvol beperkt ingekleurd. Dat maakt 33 1/3 verwant aan het kort hiervoor verschenen Kitchen Table Blues. Waardoor het voor de ingewijde luisteraar wellicht weinig nieuws onder de zon is, maar daarmee doe je Dysseldonk geen recht. Waar Roy trouwens meer een roots-man is, neigt Van Dijsseldonk ook met deze akoestische aanpak nog steeds het meest naar de Beatles, en dan vooral Lennon. Luister maar naar het lieflijke ‘Two Little Girls’. In zulke beschrijvende liedjes kan Dysseldonk mij het meest boeien. Tekstueel blijf ik het meeste van hem vlak vinden, zeker als hij in gemeenplaatsen over relatieperikelen aan het rijmen slaat. Het is zaak daar zo weinig mogelijk op te letten en gewoon te genieten van de relaxte muziek van 33 1/3.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dysseldonk/33-1-3/6236/
Meer Dysseldonk op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dysseldonk
Deel dit artikel: