http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Dying Fetus | Stop At Nothing

De grootste krent uit de death metal pap.
CD, Relapse/Suburban

Tekst: Ruud van Esch

Publicatiedatum: 15 mei 2003

Drie jaar na het fantastische Destroy The Opposition laat Dying Fetus van zich horen met Stop At Nothing. Het is wederom luid en duidelijk dat de band tot de meest toonaangevende death metal/grind acts ter wereld behoort.

Ondanks hevige bezettingsrommelingen heeft kartrekker John Gallagher ervoor gezorgd dat zijn band nog altijd dezelfde is, in dat opzicht heeft de gitarist/zanger dezelfde rol als Chuck Schuldiner had bij Death. Het overgrote deel van DF’s muziek komt uit zijn koker, net als het typerende bandgeluid.

Dying Fetus boezemt angst in. Enerzijds vanwege de grote dreiging die uit gaat van de extreme combinatie van death metal, grindcore en hardcore. Grote doses razernij denderen in hoog tempo op je af. Anderzijds door het bloedstollende vakmanschap waarmee de band tekeer gaat. De grunts zijn lager, de riffs zijn sneller en de blastbeats strakker dan bij menig stijlgenoot.

Niet alleen de gitaarriffs doen af en toe aan hardcore denken, ook de teksten van Dying Fetus zijn van een kaliber dat je niet verwacht bij een death metal band. De bandnaam dient dan ook symbolisch opgevat te worden. Dying Fetus blijft ver uit de buurt van bloederige slachtpartijen, kinderachtig satanisme of gedetailleerde beschrijvingen van een opengereten maagdarmkanaal. Woest spuugt de band in het gezicht van de mainstream, waarbij er niets van de als normaal te boek staande maatschappij heel gelaten wordt.

De opleving van death metal heeft het afgelopen jaar al tot veel goede releases geleid. Neemt niet weg dat Dying Fetus met Stop At Nothing de concurrentie op meerdere vlakken achter zich laat.