http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dump | A Grown-Ass Man
Eric Cartman strikes again.
CD, Shrimper/Konkurrent
Tekst: Norbert Pek
Publicatiedatum: 25 mei 2003
Als je een basisschoolklas een tekening laat maken van hoe ze denken dat Dump er uit ziet, levert dat tekeningen van een dun iel ventje op. Dan mag je ze er onmiddellijk met een lineaal van langs geven want het is nog steeds James McNew, de vette bassist/organist van Yo La Tengo. En ook al heeft deze al vele solo-albums op z’n naam staan, nog steeds verbaas je je over zijn fragiele hoge stemmetje. Eentje die precies past bij de los rommelende lo-fi die hij maakt. Soms wat rockend, soms heel minimaal. Het heeft in het verleden al bewezen wat voor mooie resultaten dit kon opleveren (bijv. Plea For Tenderness en I Can Hear Music), albums waar we liever en vaker naar luisteren dan het Yo La Tengo-werk van de laatste paar jaar. En dat geldt ook voor A Grown-Ass Man waarop hij 13 nummers heeft gedumpt die hij tussen 1999 en 2002 heeft opgenomen. Een methode die wel voor- en nadelen heeft. Het jammere is dat het geen coherent geheel is, want soms wil Dump braaf zijn en soms weer heel vuil. Het voordeel is dat we hier niet lang over blijven malen, want wat doet deze man weer schitterende dingen. Zonder moeite zet hij het soulvolle ‘Mr. Too Damn Good’, de ogenschijnlijk klassieke karaokehit ‘Once Upon A Time’ en heerlijke rockende lo-fi van ‘The History Of Love’ naast elkaar. In de laatstgenoemde lijkt ook nog het orgeltje uit Yo La Tengo’s ‘Autumn Sweater’ voor te komen, van het onvolprezen I Can Hear The Heart Beating As One. Dankzij A Grown-Ass Man sluiten we Dump weer helemaal in onze armen (of proberen we het tenminste) want dit zijn de lo-fi plaatjes die de mensheid nodig heeft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/dump/a-grown-ass-man/3210/
Meer Dump op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/dump
Deel dit artikel: