Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De jongeman die zich Duff noemt en tegenwoordig een groep leidt die naar zijn naam luistert, is een in LA woonachtige maar nogal uithuizige persoon. 400 Miles is een understatement van jewelste, want Duff tourde alleen al met de Rich McCulley Band minstens het veertigvoudige aan mijlen. Dat moet hem het perspectief gegeven hebben op wat hij zelf wilde doen, als hij zijn eigen band zou hebben.
Als we goed luisteren slaan die vierhonderd mijlen op de afstand tussen Duff en zijn lief. Dat maakt iemand tot een dromer en een piekeraar van het bespiegelende soort. Zo leren we Duff kennen op zijn e.p. gevuld met vijf behoorlijk aardige poprockertjes. De kers op de taart is de tweede stem van Teri Untalan (geen officieel bandlid, aan de hoesfoto te zien). Zij maakt Duffs mijmerende liedjes helemaal af.
Opener ‘Suddenly’ is wat je noemt een fraai staaltje songschrijvervakmanschap. Catchy, meezingbaar en deinend op een lekker slepend ritme. In de verte doet het wel een beetje aan de Deadstring Brothers denken, ook een band waarin de eerste stem vrijwel permanent gestut wordt met damesvocalen. Anders bezien: zonder die tweede stem zou er niet zo heel veel te smullen zijn. Dan wordt Duff al snel wat gewoontjes, zoals blijkt uit afsluiter ‘Sigh’.
http://www.kindamuzik.net/recensie/duff/400-miles/9344/
Meer Duff op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/duff
Deel dit artikel: