Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Laten we eerst afspreken dat we deze plaat gewoon Xylophone Jism noemen. Dat is lang en tongbrekend genoeg voor dit nogal saaie werkje van Doormouse. Saai dan voor zover een breakcoreplaat saai kan zijn.
Begrijp me niet verkeerd: Xylophone Jism staat gewoon vol epileptische drumcomputers en samples, die geplakt zijn op dezelfde lukrake manier waarop een orkaan een klein stadje aan de westkust van de VS kan achterlaten. Echt bevrijdend en verbazingopwekkend gek, zoals Mu's Manchester's Revenge dat eerder dit jaar was, wil het echter niet worden. Om nou te zeggen dat al het geratel en gestotter waarlijk mooie muziek oplevert, zoals de verrassende plaat van Venetian Snares. Nee. Grootste probleem is nog wel dat nergens op Xylophone Jism een nieuwe muzikale entiteit uit het knip- en plakwerk ontstaat. Het blijft bij hangen in vrijblijvend iets raars bij elkaar knutselen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/doormouse/stanley-yershonowski-presents-xylophone-jism-as-the-ridiculator/10302/
Meer Doormouse op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/doormouse
Deel dit artikel: